حضور این دو متهم در لیست‌های تحریمی غرب یکی از دلایل پافشاری خامنه‌ای برای برکشیدن آن‌ها در نظام اسلامی بوده و بایستی روزهای پرتلاطمی را در روابط نظام اسلامی و غرب انتظار داشت. اما از بعد داخلی در پاسخ به این سؤال که چرا محسنی‌‌ اژه‌ای مورد اعتماد خامنه‌ای قرارگرفته، بایستی به ویژگی‌های شخصیتی او توجه کرد که سرشار از کینه‌جویی است. اژه‌ای به دلیل دشمنی با آیت‌‌الله منتظری و هاشمی‌ رفسنجانی که خامنه‌ای از آن‌ها کینه به دل داشت مورد توجه و اعتماد ویژه او بود.

آگنس کالامار، هنگامی که گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد اعدام‌های خودسرانه و ناعادلانه، بود ساعاتی پس از اعلام خبر بازداشت حمید نوری با انتشار توئیتی از این امر استقبال کرد و یادآور شد: «این نخستین بار است که فردی در ارتباط با رخداد سال ۱۳۶۷ ایران در دادگاه متهم می‌شود، رخدادی که طی آن هزاران زندانی سیاسی کشته شدند.»

در طول سال‌های گذشته بارها راجع به سید‌ابراهیم رئیسی و سوابق او طی ۴ دهه حضورش در دستگاه قضایی روشنگری شده است، اما نقش وی در دوره‌ی انتقال قدرت در دادستانی تهران از لاجوردی و مؤتلفه به نیروهای جایگزین در سال ۱۳۶۳ پوشیده مانده است. در این مقاله تنها به تشریح این بخش از سابقه‌ی وی در دادستانی انقلاب اسلامی مرکز می‌پردازم، اما نه با این هدف که برای جلوگیری از رسیدن او به «پاستور» به یکی از ۶ کاندیدای دیگر رأی دهیم. از نظر من تفاوتی بین کاندیدا‌های ریاست جمهوری نیست و همگی در خدمت نظام ولایت فقیه و خامنه‌ای هستند.

بررسی دانشجویان مدرسه عالی مطهری نشان می‌دهد، در سال ۱۳۷۷ محمد زبیداوی از دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی در رشته حقوق خصوصی فارغ التحصیل شد. پایان نامه وی با عنوان «وضعیت ارث اشخاص بلا وراث در حقوق ایران و تطبیقی» در آن دانشگاه موجود است و بررسی کننده با مراجعه به دانشگاه، متن کامل پایان‌نامه را با رساله دکترای ابراهیم رئیسی تطبیق داده است. رساله‌ی رئیسی نه تنها در مطالب که حتی در فصل‌بندی و نتیجه‌گیری و… ۹۰ درصد با پایان محمد زبیداوی یکی است.

در بین چهره‌های سیاسی کم نیستند کسانی که لباس روحانیت به تن داشتند اما به اقتضای موقعیتی که داشتند لباس شخصی تن کردند. غلامحسین کرباسچی یکی از معروف‌ترین آن‌هاست. او که اولین حکم خود از خمینی را به عنوان «حجت‌الاسلام» دریافت کرد و به عنوان نماینده‌ی وی در ژاندارمری معرفی شد، بعدها هیچ‌گاه لباس روحانیت به تن نکرد. حسام‌الدین آشنا(معاون وزیر اطلاعات و مشاور رئیس جمهور)، محمدعلی‌ هادی‌نجف‌آبادی(نماینده مجلس و معاون وزارت خارجه و سفیر) و محمد‌علی انصاری (از مسئولین دفتر خمینی) محمود صادقی (نماینده مجلس)، علی جنتی (وزیر ارشاد و دیپلمات)، سیدعباس صالحی(وزیر ارشاد) از دیگر روحانیونی هستند که لباس روحانیت را از تن در آوردند.

در بین چهره‌های سیاسی کم نیستند کسانی که لباس روحانیت به تن داشتند اما به اقتضای موقعیتی که داشتند لباس شخصی تن کردند. غلامحسین کرباسچی یکی از معروف‌ترین آن‌هاست. او که اولین حکم خود از خمینی را به عنوان «حجت‌الاسلام» دریافت کرد و به عنوان نماینده‌ی وی در ژاندارمری معرفی شد، بعدها هیچ‌گاه لباس روحانیت به تن نکرد. حسام‌الدین آشنا(معاون وزیر اطلاعات و مشاور رئیس جمهور)، محمدعلی‌ هادی‌نجف‌آبادی(نماینده مجلس و معاون وزارت خارجه و سفیر) و محمد‌علی انصاری (از مسئولین دفتر خمینی) محمود صادقی (نماینده مجلس)، علی جنتی (وزیر ارشاد و دیپلمات)، سیدعباس صالحی(وزیر ارشاد) از دیگر روحانیونی هستند که لباس روحانیت را از تن در آوردند.

درحالی که انستیتو پاستور چنانچه شرحش رفت پیش از انقلاب با بالاترین و پیشرفته‌ترین لابراتورهای دنیا همکاری می‌کرد، رئیس آن ۱۵بهمن خبر از همکاری کوبا و ایران در تولید واکسن کرونا داد و گفت: «کوبا در دو دهه قبل با ما همکاری انتقال تکنولوژی داشته و در حوزه انتقال تکنولوژی واکسن هپاتیت‌بی نیز همکاری داشتیم، کوبا اجازه نظارت بر آزمایش واکسن را به ما داد و برنامه زیر نظر ما پیش رفت که کمتر کشوری در دنیا اجازه همچین کاری را می‌دهد. تولید این واکسن در ایران و کوبا انجام می‌شود. از خرداد عرضه واکسن آغاز می‌شود و امیدواریم ماهانه دو میلیون دوز واکسن توزیع کنیم.»

وضعیت استخدام پرستاران را مقایسه کنید با استخدام‌های فله‌ای در دولت احمدی‌نژاد و شهرداری تهران! در نظامی که به ادعای رهبرش امکان استخدام ۳۰ هزار پرستار نیست، جانشین معاون توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رئیس جمهور در سال ۹۳ خبر می‌دهد که در طول ۸ سال دولت محمود احمدی‌نژاد ۴۰۰ هزارنفر بدون نشر آگهی و برگزاری آزمون استخدام شدند. در دوران شهرداری قالیباف، او به منظور ایجاد شغل برای نیروهای حزب پادگانی که در انتخابات‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند، بین سال‌های۹۰ تا ۹۲ حدود ۴۲۰۰ تن از وابستگان به مداحان و مقام‎های کشوری و لشکری را به صورت مازاد جذب شرکت بهره‎برداری مترو تهران کرد و در روزهای پایانی حضور خود در شهرداری ۱۳ هزار نفر را به استخدام درآورد.

میراحسان با داشتن چنین دوستان و آشنایانی در سال ۱۳۶۱ دستگیر شد. در زندان به اسلام گروید و به همکاری با رژیم در زندان‌های قزلحصار و گوهردشت پرداخت. وی با آن که به ۱۲ سال زندان محکوم شده بود در سال ۱۳۶۶ آزاد شد. او در زندان از دوستان نزدیک فرهاد غریب یکی از توابان بسیار فعال سازمان پیکار بود. غریب در بهار ۶۳ همراه با چند تن دیگر از وابستگان سازمان پیکار و سهند و اتحادیه کمونیست‌ها که در شعبه‌های بازجویی اوین به شکنجه‌گران کمک می‌کردند، کلیه زندانیان مارکسیست «خط ۳» را در زندان قزلحصار بازجویی کردند. دوستی و صمیمیت میراحسان و فرهاد غریب پس از آزادی از زندان نیز ادامه یافت و همچنان ادامه دارد.

پس از انتشار نوار صحبت‌های روشنگرانه محمود صادقی نماینده سابق مجلس شورای اسلامی در مورد گفتگویش با علی شمخانی دبیر شورای امنیت ملی که از کشتار وسیع مردم در آبان ۱۳۹۸ دفاع می‌کرد، اتاق‌های فکر رژیم سند جعلی ۲۵ آبان ۱۳۹۸ را انتشار دادند. با یک نگاه اجمالی به این سند به سادگی می‌توان به جعلی بودن آن پی برد. جدا از فتوشاپ ناشیانه و متن بی سر و ته و به کلی غیراداری،‌ سند رسمی شورای امنیت ملی از روحانی به عنوان «سیدحسن» نام برده است.

از سوی دیگر پس از تشکیل پرونده ده‌ها شاکی و شاهد با حضور و هدایت یوران یالمارشون وکیل سرشناس و خوشنام سوئدی که از ابتدا وکالت این پرونده را به عهده داشت توسط پلیس ویژه‌ی «جنایت جنگی» سوئد مورد تحقیق و بازپرسی قرار گرفتند. در ماه های بعد دو وکیل دیگر برای کمک به این پرونده به یوران یارلمارشون پیوستند و تیم حقوقی شاکیان و شاهدان را تشکیل دادند. از نوامبر ۲۰۱۹ تا کنون حمید نوری ۴ بار وکلای خود را تغییر داده است.

یک مثال بارز در مورد استاندارد دوگانه نظام ولایی نوع نگاه به بریتانیا است. به این کشور در تبلیغاتشان می‌تازند، به سفارت‌خانه‌‌اش حمله می‌کنند، اما برای تحصیل و درمان به "روباه پیر" علاقه ویژه‌ای دارند. بخشی از کادرهایشان که دارای عنوان "دکتر" هستند، در انگلستان تحصیل کرده‌اند. چشمگیر در میان آنها عوامل شورای نگهبان است.

دولت فرانسه و دیگر دولت‌های اروپایی به جای اتخاذ یک سیاست تنبیهی در برخورد با جمهوری اسلامی که یکی از بزرگترین عملیات‌های تروریستی دولتی در اروپا را سازماندهی کرده بود، ۱۴ ماه بعد با دسته‌گل به استقبال محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه نظام اسلامی رفتند و او را به اجلاس ۷ کشور صنعتی در "بیاریتز" فرانسه دعوت کردند. ظریف در این اجلاس نه تنها با وزیر امور خارجه فرانسه و مکرون دیدار کرد، بلکه نشست‌ مشترکی با نمایندگان بریتانیا و آلمان داشت.

آن‌ها از توطئه‌چینی علیه من نزد دادستانی و پلیس سوئد حتی در جریان تحقیقات علیه حمید نوری نیز فروگزار نکردند. به اعتراف اطلاعیه‌های صادره از سوی خودشان در شهادت علیه حمید نوری مدعی شدند که من در زندان شکنجه نشدم و در دوران کشتار ۶۷ جانیان هوای من را داشتند! هرچند طرح این موضوعات در صورت صحت نیز ربطی به شهادت علیه نوری ندارد اما بیانگر کینه‌‌ی رجوی و مشکلات روانی اوست.

سعید نمکی، وزیر بهداشت ایران مدعی شد خامنه‌ای «گزارش‌های علمی» درمورد «تردیدهای موجود» درباره شیوه ساخت واکسن کرونا از طریق mRNA و احتمال «به‌هم ریختن سیستم ایمنی بدن» در صورت تزریق آن‌ را دریافت کرده و همچون پدر و دلسوز خانواده از «حق» ‌خود استفاده کرده و مسئولان کشور را از چیزی که درباره آن تشکیک ایجاد شده، منع کرده است. او فراموش می‌کند جامعه ‌المصطفی ‌العالمیه، نهاد زیرنظر ولایت ‌فقیه سال گذشته توسط علیرضا مرندی نماینده ‌خامنه‌ای و مسئول تیم پزشکی او به اوگور شاهین یکی از صاحبان بیون‌تک و سازنده این واکسن بابت توسعه و آزمایش بالینی واکسن‌های درمان سرطان براساس mRNA جایزه داد.

محمد‌ زارع گشتی فومنی که در نظام اسلامی به محمد زارع فومنی معروف است و کارمندان بانک، او را دشتی صدا می‌کنند پس از روشنگری در مورد فعالیت‌های غیرقانونی و سوءاستفاده‌های هنگفت مالی و اخلاقی‌اش مجبور به واکنش شد. در متنی که توسط ‌«اطلاعات سپاه» گرداننده پشت صحنه‌ و از قول فومنی تهیه شده او نوشته‌ی من را به «منافقین» و دولت هلند و ... نسبت داده است. کسانی که با فومنی از نزدیک کار کرده‌‌اند می‌دانند که او از نوشتن یک متن ساده عاجز است و برای از روخواندن یک سخنرانی نیز بایستی چندین بار تمرین کند. او از سرخشم و به منظور بالابردن قیمت خود نزد اطلاعات سپاه، به اعضای دفترش و در پاسخی که از قول او منتشر شده ادعا کرده که «منافقین» قصد ترور او را داشتند و پس از عدم موفقیت اقدام به انتشار این مقاله کردند!

در اوایل دهه هشتاد محمد زارع فومنی مورد توجه حفاظت اطلاعات سپاه پاسداران قرار گرفت. وی که به استخدام سپاه و جناح رقیب درآمده بود به عنوان نفوذی و در نقش منتقد اصلاح طلبان تندرو بعضاً در خبرگزاری‌ها و رسانه‌های جناح «اصولگرا» به مصاحبه و اظهارنظر پرداخت. یکی از اقدامات فومنی به توصیه اطلاعات سپاه، برکناری علی صالح‌آبادی مدیرمسئول روزنامه همبستگی بود که به مدت ۵ سال اداره آن را به عهده داشت. علی صالح‌آبادی در دولت میرحسین موسوی دبیر ستاد بسیج اقتصادی کشور، معاون سیاسی و امنیتی استانداری خراسان و نماینده مجلس بود.

در حالیکه انتشار آمار رسمی تلفات کرونا در پاییز بیانگر ابعاد فاجعه‌آمیز این بیماری در ایران است مسئولان حکومتی برنامه مشخصی برای واکسیناسیون مردم ندارند. در طول یک ماه گذشته از یک سو در مورد تحریم واکسن و نداشتن هواپیما و فریزر برای حمل و نقل و نگهداری آن دروغگویی می‌کردند و از سوی دیگر خبر از تولید واکسن ایرانی و صادرات آن به دیگر کشورها خبر می‌دادند.

اعدام روح‌الله زم واکنش‌های پرهياهویی برانگيخته که تنها می‌توان به «آب در خوابگه مورچگان» تشبيه کرد. سرنوشت تراژيک زم فشرده همه وهم‌هایی را پيش چشممان می‌گذارد که مخالفان جمهوری اسلامی را به بن‌بستی که شاهدش هستيم کشانيده است. داستان اوج و فرود او را اگر به دقت دنبال کنيم و درباره‌اش تأمل کنیم (کاری که بسياری از هياهوکنندگان و تعزيه‌گردانان امروز هيچگاه انجام نداده‌اند و به احتمال قوی انجام نخواهند داد) بسيار درس‌آموز است. چرا که به روشنی نشان می‌دهد چگونه پديده آمدنيوز و گرداننده آن پس از راه‌اندازی، در تارهای عنکبوتی سرويس‌های اطلاعاتی جمهوری اسلامی رشد و نمو کردند و در آخر به دست همين ها از پا در آمدند.

خامنه‌‌ای در پاسخ به یک استفتاء حکم داده است که تشریح جسد مسلمان برای تحقیقات و آموزش حتا بنا به وصیت او جایز نیست. پرسش مطرح‌شده از این قرار است: «آیا با وجود امکان استفاده از جسد غیر مسلمان، جایز است برای تحقیقات و آموزش‌های علمی، جسد مسلمان را تشریح‌کنند؟ اگر مسلمانی وصیت کرده باشد که از جسد او برای تحقیقات و آموزش استفاده کنند، چه حکمی دارد؟» او پاسخ داده است: «جایز نیست؛ و وصیّت، مجوّز عمل غیر مشروع نمی‌شود.»

رئیسی برخلاف خوش‌بینی‌ تعدادی از گردانندگان کانون وکلای مرکز و شهرستان‌ها و اتحادیه سراسری کانون‌های وکلا از همان ابتدای تصدی ریاست قوه قضاییه در جهت نابودی استقلال نیم‌بند کانون وکلا قدم برداشت.

او پس از مشاهده‌ی استقبال گرم این عده از ریاست وی بر دستگاه قضایی، پاسخ شادمانی‌شان را داد و با توجه به تسلطی که به زیروبم مشکلات قوه قضاییه در ارتباط با وکلا و مقوله وکالت داشت، کوشید وکلا را به کارمندان قوه قضاییه تبدیل کند با این تفاوت که درآمدشان را خودشان تأمین‌ کنند.

هنگام دستگیری تروریست‌های بمبگذار در تایلند، رامین مهمان‌پرست سخنگوی وزارت خارجه دولت احمدی‌نژاد، نقش وکیل مدافع آن‌ها را به عهده داشت و از بیان هیچ دروغی ابا نمی‌کرد. معاملات پشت‌پرده برای آزادی تروریست‌ها را جواد ظریف و معاونش عراقچی دنبال می‌کردند و این عراقچی بود که برای استقبال از تروریست‌ها به فرودگاه رفت و مقدم آن‌ها را همچون قهرمانان گرامی داشت. استقبال رسمی مقامات وزارت خارجه از تروریست‌های آزاد شده، ادامه سیاست رسمی جمهوری اسلامی در چهار دهه گذشته است.

شرکت‌های دارویی وابسته به آستان قدس، سپاه پاسداران، ستاد اجرایی فرمان امام، بنیادهای‌دولتی و مسئولان وزارت بهداشت مدعی خودکفایی در زمینه دارویی و قطع دست شرکت‌های آمریکایی و اروپایی هستند. این ادعاها در حالی صورت می‌گیرند که توانمندی‌ ملی در زمینه‌ی تولید دارویی ناچیز است و مواد اولیه به کار رفته در داروهای تولیدی غالباً از هند، چین، روسیه، اروپای شرقی و یا از کشورهای اروپایی مانند اسپانیا و ایتالیا وارد می‌شوند.

در این دوران مقیسه شخصاً زندانیان را برای رفتن به دادگاه انتخاب و دسته‌بندی می‌کرد. هیچ ‌زندانی‌ای نبود که او بازجویش بوده باشد و از کشتار ۶۷ جان به در ببرد. تقریباً هر کسی را که شخصاً‌ می‌شناخت از دم تیغ گذراند. او فعال‌ترین فرد در جریان کشتار ۶۷ در زندان گوهردشت بود و لحظه‌ای آرام و قرار نداشت و می‌‌کوشید پاسداران و کادر زندان را نیز در این کشتار هرچه بیشتر درگیر کند. از آنجا که سال‌ها دادیار ناظر زندان‌های قزلحصار و گوهردشت بود به پرونده‌‌ زندانیان دسترسی داشت و در برخورد با آن‌ها شناخت کلی نسبت به وضعیت و روحیه‌ زندانی به دست آورده بود و نقش تعیین‌کننده‌ای در کشتار سال ۶۷ داشت.

برای پیگیری جنایات صورت گرفته توسط حسن تردست، نیاز به تشکیل پرونده حقوقی علیه وی بود که در صدد تهیه آن بودیم. متأسفانه در روز ۱۱ نوامبر ۲۰۲۰ خبر حضور او در آلمان از سوی کسانی که کوچکترین مسئولیتی احساس نمی‌کنند در فضای مجازی انتشار یافت و پس از آن اطلاعیه‌هایی بود که صادر شد. گویا با انتشار این خبر «فتح خیبر» صورت گرفته است! کار به آن‌جا کشید که تصاویر جعلی به دلایل خاص و جهت جلب مشتری تحت عنوان دختر قاضی تردست انتشار یافت.

به احتمال زیاد کوچ دسته‌جمعی خانواده سهراب‌بیگ به گرجستان به دلیل مشکلات حقوقی‌ ناشی از فساد و زدوبند است که برای پدر خانواده در ایران به وجود آمد.

«رستوران کلاب ایبریا» در تفلیس را همسرش اداره می‌کند.[20] در این رستوران بار، علاوه بر مشروبات الکلی، موسیقی زنده و رقص عربی ارائه می‌شود و دی‌جی‌های مختلف در نایت کلاب آن مشغول فعالیت هستند. سهراب‌بیگ عصرها غالباً در رستوران ایبریا پلاس است.[21]

یکی از ویژگی‌های اصلی دستگاه قضایی نظام اسلامی وجود کارچا‌ق‌کن‌ها در درون و حاشیه آن است. در این نوشته به کارکرد چند تن از آنان در کسوت وکالت می‌پردازیم.

طیف کارچاق‌‌کن‌های درونی از بالاترین مقامات دستگاه‌های قضایی شروع می‌شود و تا وکلای مدافع که حلقه‌ی وصل متهمان با دستگاه قضایی هستند ادامه پیدا می‌کند.

او همچنین در دادگاهی که ریاست‌‌اش را صلواتی به عهده‌ داشت وکیل مدافع روح‌‌الله زم بود. به این ترتیب یک بار دیگر اهمیت دریابیگی برای قاضی صلواتی و دستگاه قضایی و امنیتی مشخص شد. از آن‌جایی که دستگیری روح‌الله زم در عراق برخلاف تعهدات بین‌المللی عراق و نظام اسلامی بود و سیر تشکیل پرونده نیز برخلاف ابتدایی‌ترین اصول حقوقی است و ناگفتنی‌های امنیتی آن نیز بی‌شمار است صلاح دیده شد که وکالت پرونده را به یکی از کارکشته‌ترین وکلای خودی بدهند تا در اجرای سناریوی دادگاه مشکلی پیش نیاید.

در دورانی که لاجوردی از دکتر گلزاده غفوری برای حضور در دادگاه و دفاع از متهم، طلب «پروانه وکالت» می‌کرد، افرادی چون مصطفی پورمحمدی با ۲۱ سال سن از مدت‌ها قبل هم دادستان بود و هم در صدور احکام قضایی مداخله می‌کرد. ابراهیم رئیسی ۲۰ ساله، روح‌الله حسینیان و غلامحسین محسنی‌اژه‌ای ۲۴ ساله، محمد سلیمی ۲۶ ساله و علی رازینی ۲۷ ساله بودند و هیچ‌یک نه تنها تحصیلات حقوقی نداشتند بلکه به سختی سطوح مقدماتی حوزه‌ی علمیه را پشت سر گذاشته بودند.

درگذشت مرجان یک بار دیگر نشان داد زوج رجوی چگونه از مرگ یک هنرمند برای پوشاندن بحران‌های درونی خود استفاده می‌کنند و با دستاویز قرار دادن آن مرز خائن و خادم را نیز در هم می‌ریزند. در این نوشته به موضوع مرجان هنرپیشه و خواننده‌ معروف و همسرش فریدون ژورک که یکی از فیلم‌سازان فعال پیش از انقلاب بود می‌پردازم. انتخاب این زوج به دلیل مطرح ‌شدن نام‌شان در روزهای اخیر است. نگاه به روندی که این زوج هنری(یکی زندانی مقاوم بود و دیگری تواب فعال) در روابط مجاهدین طی کردند ما را با فرهنگ و منش فرقه رجوی نیز آشنا می‌کند.

کارکرد سیستم امنیتی نظام اسلامی و رقیب ایدئولوژیک آن مجاهدین در فضای مجازی، نه تنها بر مردم ایران بلکه بر بخش‌هایی از اپوزیسیون ایران نیز پوشیده است. یکی از اهداف اصلی این دو، آلوده‌سازی فضای سیاسی و تغییر جای خائن و خادم بر اساس منافع‌شان است. روشنگری در مورد نحوه‌ی فضاسازی این دو دستگاه به این دلیل مهم است که ما را با شیوه‌های کار تاریکخانه‌های امنیتی آشنا می‌کند.

او پس از بازگشت به تهران در دادستانی انقلاب اسلامی مرکز نیز مشغول فعالیت شد و پس از ۳۰‌خرداد ۶۰ دادیار ویژه رسیدگی به جرائم وکلای دادگستری شد و نقش مهمی در ابطال پروانه‌ی وکالت وکلا به عهده گرفت. او مدتی نیز دادیار ویژه دادگاه انقلاب اسلامی بود. نکته‌ی جالب توجه آن که وی از سال ۱۳۶۰ بعد از برکناری و دستگیری عبدالحمید اردلان رئیس کانون وکلا به همراه افضلی، نراقی، و خواجوی اداره کانون وکلای دادگستری را به عهده گرفته بودند.

نیروهای نظامی در ایران صورت می‌گیرد، سابقه ندارد. تلاش نیروهای نظامی برای پیوندزدن خود با موضوع بهداشت و درمان برمی‌گردد به برنامه‌های سپاه پاسداران برای تثبیت موقعیت خود در نظام ولایی و تسلط بر تمامی شئون جامعه. بایستی توجه داشت فرماندهی ستاد کل نیروهای مسلح و همچنین وزارت دفاع و پدافند غیرعامل را نیز جز استثنا‌هایی سپاه پاسداران تشکیل می‌دهد.

آمارهای سالانه نشان می‌دهد که حوزه‌‌ی سلامت در کنار تسلیحات و مواد مخدر پولساز‌ترین حوزه‌ها در تجارت جهانی هستند. در حوزه‌ی سلامت، اولین تجارت پولساز حوزه‌ی دارو است. در نظام اسلامی بزرگترین فساد در همین حوزه به شکل سیستماتیک صورت می‌گیرد و مشکلات ناشی از کمبود دارو و یا ساخت و تولید و واردات داروهای بی‌کیفیت از این‌جا سرچشمه‌ می‌گیرد. در دوران شیوع کرونا این فساد بیش از پیش خود را نشان داده و باعث به خطر‌افتادن جان بیماران و اعتراض پزشکان شرافتمند کشور شده است.

رجوی بنیادش بر دروغ و فریب و حقه‌بازی استوار است. او حتی با فریب روزنامه‌نگاران و فعالان رسانه‌ای مدعی تظاهرات جعلی زنان در ایران می‌شد و مزدورانش از درون قرارگاه اشرف مصاحبه می‌کردند و می‌گفتند در تظاهرات پارک لاله هستند و رژیم مشغول سرکوب‌شان است. مریم رجوی به این تظاهرات جعلی پیام می‌داد. چهره‌های جعلی که وجود خارجی نداشتند را به نمایندگان کنگره آمریکا و صدای آمریکا قالب می‌کرد.

درگذشت مادر عالمه امیری و سکوت فرقه رجوی یک بار دیگر پرده از چهره‌ی ریاکار زوج رجوی برداشت و رذالت و سنگدلی آن‌ها را برملا کرد. مادر عالمه  که در راه مبارزه با نظام اسلامی از خانه و خانواده و همسر و فرزند و نوه و هرآن‌چه که داشت گذشت قطعاً‌ پس از مرگ، نیازی به همدردی خائنان به میهن و نسل برآمده از انقلاب ضد‌سلطنتی نداشت. چه خوب که نام و یاد مادر به لوث وجود آن‌ها آلوده نشد. در تاریخ سیاسی ایران و نیروهای سیاسی در سطح جهان هیچ نمونه‌ای را نمی‌توانیم شاهد بیاوریم که به اندازه‌ی مسعود رجوی ناسپاس و بی‌چشم‌و‌رو بوده باشد. چه خوش گفت سعدی استاد سخن «گر انصاف خواهی سگ حق شناس، به از آدمیزاده‌ی ناسپاس».

ذر حالی که مسئولیت نظام اسلامی و کارگزارانش در تشویق مردم به شرکت در تظاهرات ۲۲ بهمن، مراسم چهلم قاسم سلیمانی، انتخابات مجلس شورای اسلامی، تشویق مردم به حضور در حرم امام رضا و دیگر امام‌زاد‌ه‌ها در سراسر ایران و تشکیل نماز‌های جمعه و اجتماعات مذهبی و اعزام کاروان‌های «راهیان نور به خوزستان» و ادامه پرواز به چین و به ویژه مناطق آلوده آن، می‌تواند تحت عنوان مشارکت در کشتار و قتل‌عام مردم با پیگرد حقوقی مواجه شود دستگاه تبلیغاتی رژیم می‌کوشد مسئولیت مقامات اسلامی را منکر شده و تحریم‌های آمریکا را عامل اپیدمی کرونا در ایران جا بزند

فتوای رجوی در مورد چگونگی دفن مردگان ناشی از ویروس کرونا در مقابل فتوای خامنه‌‌ای، بیانگر سمت و سوی مبارزه‌ی ۴۰ ساله‌ی «ارتجاع غالب» و «ارتجاع مغلوب» در ایران است. در واقع دعوا بر سر لحاف ملاست. لحافی که هریک ادعای مالکیت آن را دارند. این بار دعوا بر سر چگونگی دفن مردگان در گرفته است. و رجوی در این مورد خود را «ملا» تر از خامنه‌ای می‌داند. ویژگی اصلی و مشترک ارتجاع غالب و ارتجاع مغلوب حقه‌بازی و مردم فریبی‌شان است. 

قاسم سلیمانی، جواد ظریف را مأمور کرد تا امور لجستیکی و هماهنگی کارها را انجام دهد. جواد ظریف حداقل سه بار به بیمارستان شهدای تجریش رفت تا شخصاً ترتیب اعزام و انتقال تیم پزشکی و تجهیزات جراحی به سوریه را بدهد. بشار اسد که خود جراح و چشم‌پزشک است به دلیل دغدغه‌های امنیتی که داشت حاضر نبود کار بیهوشی و جراحی را پزشکان سوری انجام دهند چرا که می‌ترسید هنگام عمل او را بکشند.

رانت و سهمیه تنها در پذیرفته شدن در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی و یا اعزام به خارج برای طی دوره‌های تخصصی و فلوشیپ محدود نمی‌شود. عوامل نظام اسلامی در استخدام در مراکز دولتی و از جمله وزارت بهداشت و استخدام در بیمارستان‌ها و دانشگاه‌‌ها نیز از رانت و اولویت ویژه برخوردارند. عده‌ای بالا می‌روند و عده‌ای «گم‌» می‌شوند. رئیس انجمن متخصصان داخلی اصلاح «گم‌شده» را در مورد پزشکانی به کار برده که از چرخه درمان خارج می‌شوند.

بیل ریچاردسون نماینده اسبق آمریکا در سازمان ملل متحد و وزیر اسبق انرژی آمریکا و فرماندار نیومکزیکو، یکی از مواجب‌‌‌بگیران فرقه رجوی است که در ازای دریافت وجوه هنگفت لی لی به لالای مریم رجوی می‌‌‌گذارد . او در مطلبی به شرح زیر که با پرداخت پول در روزنامه واشنگتن تایمز منتشر شد، از گفتن هیچ دروغی در مورد فرقه رجوی و نفوذ آن در میان سیاستمداران اروپایی فروگذار نکرد.

«همگونی و همسانی شعارها و مطالبات در دیماه ۱۳۹۶ و آبان ۱۳۹۸ بیانگر ارتباط مستقیم بین این دو جنبش است.

رشته‌ی دندانپزشکی نیز از آنجایی که رشته‌ای پولساز است مورد علاقه‌ی وابستگان نظام اسلامی است. اهرم‌های اجرایی، آموزشی، و… این رشته‌‌ نیز طی ۴ دهه‌ی گذشته در دست پزشک‌کادرهای وابسته به نظام بوده است. آن‌چه در پی می‌آید مشت نمونه خروار است؛ لیست فسادکاری‌ها بسی طولانی است. نظام ولایی دندانپزشکی را هم به چرک خود آلوده است.

دکتر حمیدرضا جان‌قربان لاریچه، متخصص و جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات است. او در کنار جراحی، چندین شرکت واردات لوازم پزشکی و نمایندگی شرکت‌های خارجی را نیز دارد. شرکت آریا گستر و پارس ره‌آور آینده‌سازان از جمله این شرکت‌ها هستند. یکی از جنایاتی که او مرتکب می‌شود از این قرار است که جعبه‌‌ی پیچ‌های خارجی را که در جراحی‌های ستون فقرات مورد استفاده قرار می‌گیرد، با پیچ‌های ساخت اصفهان پر می‌کند و به عنوان پیچ‌ خارجی به بیماران دردمند می‌فروشد. مسئول شرکت سوئیسی زیمر در یک کنگره خارج از کشور به او اعتراض می‌کند که چرا  در طول ۵ سال نمایندگی، یک عدد پیچ از آن‌ها نخریده است در حالی که در همان دوران ۵ ساله چند هزار پیچ ساخت اصفهان را به قیمت و اسم خارجی فروخته بود.

هیچ‌کس به اندازه مسعود رجوی از دستگیری حمید نوری که در پی یک عملیات «پیچیده و چند وجهی» انجام شد خشمگین نیست. حتی خامنه‌ای و دستگاه قضایی و امنیتی نظام ولایی نیز به اندازه‌ی رجوی نگران نتیجه‌ی دادگاه حمید نوری نیستند.رجوی، خود متهم به زندان‌سازی، شکنجه و قتل بهترین فرزندان میهن است. او متهم به انواع و اقسام سوءاستفاده‌های جنسی از زنان عضو شورای رهبری فرقه‌اش است. او متهم است که هزاران زن و مرد را از ابتدایی‌ترین حقوق‌شان محروم کرده است. او از سرنوشت خود نیز می‌هراسد

در آزمون‌های کنکور سراسری کشوری در رشته‌ی علوم تجربی: این امر با ابلاغ آیین‌نامه‌های سهمیه‌ی رزمندگان، بورسیه‌ی نیروهای مسلح (ارتش، نیروی انتظامی، سپاه)، بسیج، وزارت اطّلاعات، سهمیه‌ی بنیاد شهید، [1] جانبازان، ایثارگران و سازمان‌های رسمی دیگر به اجراء درمی‌آید. این در حالی است که بیش از ۳۱ سال از پایان جنگ می‌گذرد اما هنوز سهمیه‌های گوناگون برقرار است و هر سال بیشتر می‌شود. گویا شرایط جنگی در کشور حاکم است.

برای اولین بار در تاریخ ایران، یک جنایتکار علیه بشریت در مقابل عدالت قرار گرفت. حکم بازداشت حمید نوری با نام مستعار حمید عباسی یکی از چهره های فعال کشتار ۶۷ در زندان گوهردشت امروز ظهر با حکم قاضی دادگاه برای ۴ هفته‌ی دیگر تمدید شد. به لحاظ قانونی این یک پیروزی بزرگ است.

حزب جمهوری اسلامی به دبیرکلی آیت‌الله بهشتی پس از پیروزی انقلاب با اتخاذ یک سیاست انحصارطلبانه نه تنها دولت و مجلس و دستگاه قضایی و تبلیغاتی و… را به انحصار خود در آورد بلکه نهاد‌های صنفی از خانه کارگر گرفته تا نظام‌پزشکی و… را نیز در اختیار خود گرفت. امر بهداشت و درمان یکی از مواردی بود که حزب جمهوری اسلامی بر آن دست انداخت. شورای انقلاب بعد از استعفای مهندس بازرگان در آبان ۱۳۵۸ تصمیم گرفت وزارت بهداری را به گروه پزشکان حزب جمهوری اسلامی متشکل از محمد‌علی فیاض‌بخش، باقر لواسانی‌، عباس شیبانی، علی‌اکبر ولایتی، سیدجعفر لواسانی، هوشنگ فاضل و… واگذار کند تا این گروه یک نفر را به‌عنوان وزیر تعیین کند که این کار را هم انجام داد و دکتر موسی زرگر به‌عنوان وزیر بهداری به شورای انقلاب معرفی شد.

امکان تکه‌تکه‌ کردن کره زمین، امکان حمل مسافر با استفاده از آبزیان بزرگ دریایی، انتقال کوهها، ایجاد راه خشک در دریا، گفت‌وگو بامردگان، تکنولوژی حمل مسافر با ابر، روش باز کردن درب‌های آسمان برای نزول رحمت، سد یخی برای کنترل پرحجم آب دریا، با تکیه بر متون اسلامی و آیات و روایات اسلامی بخشی از تراوشات مغزی این نادره و تحفه‌ی حکومت اسلامی است.

بیش از ۳۰ سال از اپیدمی ایدز در کشور می‌گذرد و در حالی که آمارهای جهانی نشان از کاهش روند ابتلا به ویروس HIV در کشورهای مختلف از جمله آفریقا دارد، در کشور ما این آتشفشان نه تنها رو به خاموشی نرفته، بلکه الگوی انتقال آن نیز تغییر یافته است و همچنان نظام اسلامی می‌کوشد آمار آن را مخفی نگاه دارد.

جواب: تنها راه مشروع آن است که شما از شوهرتان (هرچند به صورت مخفیانه و بدون اطّلاع اطرافیان) طلاق بگیرید، و پس از گذشتن عدّه به عقد موقّت صاحب نطفه درآیید (هرچند همدیگر را هرگز نبینید)، سپس نطفه به شما تزریق شود، و پس از پایان عقد موقّت و زایمان دوباره مى‌توانید به عقد شوهر اوّل درآیید. در این صورت شما مادر آن بچّه، و صاحب نطفه پدرش محسوب مى‌شود. و به شوهر شما هم محرم است. ولى به اقوام شوهرتان محرم نیست. امّا به اقوام شما محرم است.

در دهه‌ی سیاه ۶۰، پزشکان و پرستاران و کادرهای پزشکی معتقد به نظام ولایی و یا در خدمت اهداف و مقاصد آن، گاه در شکنجه‌ی زندانیان پیشقدم می‌شدند. کادرهای پزشکی سپاه پاسداران فعال در زندان اوین گاه به هنگام پانسمان پای زندانی با چنان شدتی بانداژ را می‌کندند که پوست نیز همراه آن کنده می‌شد. ندانم‌کاری‌های آنان باعث مرگ بسیاری در زندان شد بدون آن که به کسی یا جایی پاسخگو باشند.

«در پزشکی امروزی ما دکترهایی داریم که نسخه می‌نویسند و پرستارانی داریم که کارهای بالینی انجام می‌دهد. پزشکی که ائمه در برخی موارد احضار می‌کنند، همان پرستار است. یعنی فردی که برای انجام پانسمان زخم، حجامت و… حاضر می‌شود. وگرنه خود ائمه (علیهم‌السلام) از نظر علم و دانش نیاز به هیچ طبیبی ندارند و پیامبر(ص) هم می‌فرمایند: «این طبیبان هستند که به طب من نیاز دارند.»

امپراطور آدریان با بیرحمی شورش یهودیان را سرکوب کرد. گفته‌ می‌شود در جریان عملیات نظامی رومی‌ها در یهودا حدود ۵۸۰ هزار یهودی کشته، ۵۰ شهر مستحکم و ۹۸۵ دهکده ویران و تعداد نامعلومی از مردم به بردگی گرفته شدند. بیتار، شهری مستحکم در ۱۰ کیلومتری جنوب غربی اورشلیم ، پس از سه سال و نیم محاصره سقوط کرد. وسعت اقدامات تنبیهی علیه یهودیان همچنان مورد بحث است. امپراطور آدریان نام استان یهودا را از نقشه رومی پاک کرد و نام آن را سوریه پالستینا Syria Palaestina گذاشت. سرکوب خونین این شورش به استقلال سیاسی یهودیان از فرامین امپراطوری روم خاتمه داد و باعث آوارگی قوم یهود و پراکندگی‌شان شد. 

پس از پیروزی انقلاب ضد‌سلطنتی، تصفیه گسترده دانشگاه و تسلط بر آن یکی از بزرگترین دغدغه‌های خمینی و نیروهای هوادار او بود. این دغدغه امروز پس از گذشت چهار دهه از حاکمیت نظام اسلامی همچنان ادامه دارد چرا که ذات علم و دانشگاه در تضاد با حوزه‌های تاریک‌اندیشی دینی و نظام برخاسته‌ از قرون وسطی است. نیروهای وابسته به نظام اسلامی به ویژه پس از پایان جنگ با عراق، تلاش زیادی صرف کسب مدارک علمی از دانشگاه‌های داخلی و خارجی کردند. در این مقاله نگاه اجمالی خواهم داشت به این موضوع.

اشراقی از موضع دادستان انقلاب اسلامی تهران یکی از اعضای هیأت سه نفره‌ی منتخب خمینی برای قتل‌عام زندانیان سیاسی بود که با همراهی سیدابراهیم رئیسی معاون «جرائم مربوط به گروهک‌ها و جاسوسی» دادستانی انقلاب اسلامی، فرمان کشتار زندانیان سیاسی را دادند.

برخلاف یرواند آبراهامیان که مرتضی اشراقی را آیت‌الله و رئیس هیأت کشتار ۶۷ خوانده، وی نه تنها تحصیلات حوزوی ندارد و روحانی نیست بلکه حتا پیش از انقلاب به مبانی دینی هم چندان پایبند نبود. بسیاری از فعالان سیاسی و همچنین گروه‌های سیاسی بدون تحقیق با کپی‌برداری از ادعای آبراهامیان به اشاعه‌‌ی این دسته اطلاعا‌ت‌ نادرست دامن زدند.

در این نوشته به پیشینه‌ی رضا جعفری و عبدالرضا محبتی، می‌پردازم، دو فردی که از سوی منادیان عدل و عدالت به وکالت علیرضا زیباحالت منفرد متهم پرونده که در مالزی دستگیر و کت‌بسته به جمهوری اسلامی مسترد گردید، گماشته‌ شده‌اند. از علیرضا زیبا‌حالت منفرد به عنوان جعبه سیاه پرونده بابک زنجانی نام می‌برند.

نظام اسلامی به دنبال تولید فله‌ای حقوقدان در بنگاه‌های مدرک‌سازی‌اش در صدد است که بخش سرسپرده و امتحان‌پس‌داده این عده را وارد بازار کار کرده و عنان کانون وکلا و مؤسسات حقوقی را در دست بگیرد.پس از صدور رأی دیوان عدالت اداری علیه شکایت کانون وکلا، پاسدار محمدعلی پورمختار عضو کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس از طرح افزایش دو برابری تعداد وکلای کشور طی هشت سال خبر داد.

تولید فله‌ای وکیل و «حقوقدان» در نظام ولایی باعث شده است که نزدیک به ۳ هزار نفر از آن‌ها از جنایتکاری چون رئیسی در انتخابات ریاست جمهوری به عنوان کاندیدای اصلح حمایت کنند. در این نوشته به چند قاضی بازنشسته می‌پردازم که هزاران حکم قتل صادر کرده‌اند و امروز به عنوان وکیل مدافع پرونده‌های نان و آب دار را دنبال می‌کنند. یکی از دلایل متفاوت بودن رژیم ولایی را در همین‌جا می‌توانید ببینید.

نظام ولایی در اولین روزهای فروپاشی نظام سلطنتی با یک فرمان خمینی خطاب به صادق خلخالی و با نابودی «عدالت‌خانه» و آیین دادرسی و استاندارد‌های شناخته‌ی شده‌ی بین‌المللی و دستاوردهای حقوقی جهان مدرن شکل گرفت و قانون مجازات اسلامی و «شریعت» که محصول تاریکخانه‌های قرون وسطی  ودوران جاهلیت است، مبنای قضاوت و دادرسی قرار گرفت. جای تعجب نیست که در چنین ساختاری حق دفاع و وکالت نیز ویژگی‌های «ولایی» و «شرعی» یابد.

وقتی علی دایی از «گذشته طلایی» سردار غفور درجزی می‌گوید یعنی کاملاً از گذشته‌ی تروریستی وی و جنایاتی که مرتکب شده اطلاع دارد. از قرار معلوم دایی به دلیل پرونده‌ای که با درجزی و اطرافیانش داشته در مورد وی تحقیق کرده بود اما آن موقع لازم ندیده بود در این مورد روشنگری کند.

مصیبت ایران در دوره استبداد ولایی‌ای که خمینی بنیاد گذاشت، از رنج‌های یک حکومت استبدادی متعارف در عصر جدید بسی فراتر می‌رود. اگر از اولین روزهای به حاکمیت رسیدن شریعتمداران، سردمداران آن می‌کوشیدند وکلا و حقوقدانان را از پرونده‌‌های قضایی دور کنند و کانون وکلا را به محاق ببرند، اینک بعد از گذشت چهار دهه‌، آن‌ها می‌کوشند لباس وکالت و حقوق به تن جانیان کنند و آن‌‌ها را به جان مردم بیاندازند و خود اداره کانون وکلا را نیز به عهده بگیرند.

یکی نیست به این دست‌پرورده دستگاه امنیتی بگوید لاجوردی ۱ شهریور ۱۳۷۷ ترور شد و سعید امامی پنج ماه بعد از مرگ وی، در تاریخ ۵ بهمن ۱۳۷۷ دستگیر شد. هنگام ترور لاجوردی هنوز پروژه‌ی «قتل‌های زنجیره‌ای» برای زمین‌گیر کردن دولت خاتمی کلید نخورده بود! حتماً لاجوردی از گور خود برخاسته و به محفل خصوصی راه یافته و پس از نماز به رفیق دوست گفته است: «این سرنوشت همه ماست» و خبر آن به گوش امیرفرشاد ابراهیمی این مهره‌ی بدنام دستگاه امنیتی رسیده است. اگر هیچ‌ چیز را نتوان ثابت کرد، بعید می‌دانم مسئولان «گویا نیوز» و حامیان «دکتر امیر فرشاد ابراهیمی» بتوانند تاریخ قتل لاجوردی و دستگیری سعید امامی را جابجا کنند. 

مستقیمی‌تهرانی عضو تیمی بود که روز ۱۶ آذر ۱۳۵۸ شهریار شفیق، فرزند اشرف پهلوی را هنگام خروج از خانه‌ی مادرش در پاریس به ضرب دو گلوله که به پشت گردن و سر وی اصابت کرد، به قتل رساندند.

غلامحسین مستقیمی‌تهرانی در مراحل طرح و اجرای ترور شهریار شفیق نقش فعال و اصلی را بازی کرد. مراحل شناسایی و رفت و آمد شهریار شفیق در پاریس به مدد اعضای انجمن اسلامی در خارج از کشور که پس از انقلاب به زائده رژیم بدل شده بود، انجام گرفت و امور لجستیک و مالی و اطلاعاتی و ارتباطی بین داخل و خارج برای اجرای این طرح توسط مستقیمی‌تهرانی سازمان دهی شد.

شادی صدر پس از خروج از کشور [1] و حضور در اروپا یکی از منتقدان مجاهدین به شمار می‌رفت و مورد کینه و نفرت رهبری این سازمان بود. این نفرت دوجانبه دیری نپایید که براساس منافع هر دو سوی دعوا به همکاری و همگامی رسید و فرقه رجوی وظیفه‌ی تبلیغ برای کتابی که زیرنظر شادی صدر تهیه شده بود را به عهده گرفت و شادی صدر آن‌چه راجع به رهبری مجاهدین می‌گفت را موقتاً فراموش کرد. با شناختی که از دو طرف ماجرا دارم بعید می‌دانم این وصلت بادوام باشد. در این مقاله نگاهی خواهم داشت به مسیری که این دو از نفرت تا «عشق» طی کرده‌اند.

پس از ۱۴ اسفند ۱۳۵۹ بهشتی با حضور در کلاس درس مزبور، از دانشجویان داو‌طلب خواست برای تصدی مقام دادیاری (عنوان پوششی و محترمانه بازجویی و شکنجه‌گری) خود را به علی‌اصغر حجازی، معاون علی قدوسی، دادستان کل انقلاب اسلامی، معرفی کنند.[1] به این ترتیب در بهار ۱۳۶۰ این دانشجویان شعبه‌های بازجویی اوین را پایه‌گذاری کردند تا دستگاه قضایی آمادگی لازم را برای سرکوب نهایی که در چشم‌انداز بود داشته باشد.

از آن‌جایی که لاجوردی شاخص و نماد سبعیت و شقاوت نظام اسلامی است، حسین شریعتمداری به میدان فرستاده شد و مطلبی که در پی می‌آید را در مورد من در روزنامه کیهان نوشت. حسین شریعتمداری را در قد و قواره‌ای ندیدم که پاسخ‌اش را بدهم. پیشتر در زمستان ۱۳۶۳ در بند ۱ واحد ۳ قزلحصار در حضور زندانیان پاسخ او و دستیارش حسن شایانفر را داده بودم که باعث شد جل و پلاس‌‌شان را جمع کرده به سرعت بند را ترک کنند. در جلد دوم کتاب «نه زیستن نه مرگ» پاسخم را تشریح کرده‌ام. پیش خودم فکر کردم او که از سوی خامنه‌ای «سگ درگاه ولایت» معرفی می‌شود، زدن ندارد، بهتر است به «ولی امر» او بپردازم.

این مونوگرافی به توصیف سیر و سلوک حاج داوود رحمانی، رئیس زندان قزلحصار در اوایل دهه ۱۳۶۰ اختصاص دارد که همانند مرشدش اسدالله لاجوردی یک زندانبان نمونه است. در منش و رفتار او و در پرونده جنایات بی‌شمار او برخی خصوصیات عمده نظام فقها به روشنی جلوه‌گر است.

دایره‌ی فعالیت بازاری‌ها و روحانیت از منبر وعظ و خطابه و حجره‌ی بازار و تجارت به اداره‌ی زندان و دادستانی و سرکوب گروه‌‌های سیاسی تغییر کرده بود. اراذل و اوباش از دیرباز متحد اصلی آن‌ها بودند و در شرایط جدید لزوم همکاری با آن‌ها دوچندان شده بود.

اراذل و اوباش با پیوستن به کمیته‌های انقلاب اسلامی و دادستانی اوین که در ید قدرت لاجوردی بود به جای چاقو و تیزی و پنجه‌بکس و قمه و زنجیر و … به پیشرفته‌ترین سلاح‌ها مجهز شدند و به خاطر نیازی که نظام ولایی به وجود آن‌ها برای سرکوب نیروی سیاسی داشت از قدرت خارق‌العاده‌ای در دستگاه سرکوب برخوردار شدند.

مسعود رجوی و مسئولان مجاهدین بهتر از هرکس می‌دانستند که این ضربه در اثر بی‌کفایتی مهدی ابریشم‌چی مسئول حفاظت کل سازمان مجاهدین و ساده‌انگاری‌ مفرط خودشان و دست‌کم گرفتن نیروهای رژیم وارد شد، اما در بحث‌های درونی و به اشاره حزب توده را که در دوران یادشده به حمایت از سیاست‌های نظام اسلامی مشغول بود، عامل لو رفتن پایگاه موسی خیابانی جا می‌زدند. این ضربه زمینه‌ساز ضربه بزرگتری در ۱۲ و ۱۹ اردیبهشت ۱۳۶۱ شد که در آن‌ بخش اجتماعی مجاهدین بالکل ضربه دید و ده‌ها خانه‌ی تیمی به همراه کادرهای ارزنده مجاهدین کشته و یا دستگیر شدند و تشکیلات مجاهدین در داخل کشور از هم پاشید.

کریمی خصلت شناخته‌شده‌ای دارد: دروغگو‌یی. از این نظر کم‌نظیر است. او در فروردین ۱۳۵۲ دستگیر می‌شود و طبق اسناد انتشار یافته توسط مؤسسات اطلاعاتی نظام اسلامی حداقل تا پایان ۱۳۵۴ به مدت سه سال همراه با گشت‌ها و اکیپ‌های ساواک به گشت‌زنی در خیابان‌ها می‌پردازد و چریک‌ها و مجاهدین را شناسایی می‌کند. چنان می‌گوید از «خیابان‌گردی»‌ خوشم نمی‌آید و بازجوی ساواک می‌پذیرد گویا شاهزاده‌ای بوده که ندیمه‌هایش او را به گردش اطراف شهر می‌بردند و او با اظهار دلتنگی از رفتن به سیرو سیاحت امتناع می‌کند.

شادی امین که جدیداً در خم رنگرزی «عدالت برای ایران»‌ تبدیل به «کارشناس» و «مسئول پروژه» و «روانشناس» و «روان‌درمانگر» شده است، مدعی بود که من و مهدی اصلانی که بیشترین حجم از روشنگری در مورد جانیان دهه‌ی ۶۰ را داشته‌ایم به علت این که هنگام روشنگری در مورد سوابق جانیان در رسانه‌ها از آن‌ها به عنوان «آقا» یاد کرده و سپس سیاهه‌ی جنایات آن‌ها را برشمرده‌ایم دچار «سندروم استکهلم» هستیم و عاشق بازجوی‌مان شده‌ایم. نکته‌ی قابل توجه آن که جدا از هزاران صفحه‌ نوشته منتشر شده و صدها ساعت گفتگوی رادیو و تلویزیونی در مورد جانیان و سوابق‌شان، یک کتاب ۴ جلدی ۲۰۰۰ صفحه‌ای راجع به آن‌ها در دست انتشار دارم

مرتضی صالحی با نام مستعار “صبحی”، مرید اسدالله لاجوردی و از شاگرد اول‌های مکتب او در زندانبانی، از شخصیت‌های شخیص نظام شکنجه است. این گزارشی است درباره رئیس زندان گوهردشت در اوایل دهه ۶۰ و یکی از برادرانش به نام اکبر. گزارش همچنین حاوی حاشیه‌ای است درباره سیدعلی اندرزگو، چریک افسانه‌ای در نقالی‌های ولایی.

در این نمایشگاه، عکس‌‌های ۹ عکاس ایرانی را به نمایش گذاشته بود. بدون تردید سعید امامی علاوه بر جنایاتی که در داخل کشور انجام داده بود در تروریسم بین‌المللی نیز به تصدیق مسئولان وزارت اطلاعات و همراهان و هواخواهانش شرکت داشت. می‌دانم این دو را نباید به خاطر اعمال جنایتکارانه‌ای که سعید امامی، همسر و پدرشان انجام داده بود مجازات و یا از حقوق‌شان محروم کرد.  اما مسئولان آمریکایی که بسیاری از ایرانیان را از دیدار عزیزانشان به دلایل پوچ و واهی محروم می‌کنند و بسیاری از ایرانیان گاه تنها به دلیل انجام خدمت سربازی در قبل از انقلاب از امکان سفر و تحصیل در این کشور محروم می‌شوند چگونه این موضوع را توجیه می‌کنند.

خامنه‌ای علی‌رغم آن که می‌کوشد در سخنانش خود را از فساد مبرا نشان دهد اما بهتر از هرکس می‌داند باید از منصوبان فاسد خود و نزدیکان فاسد آنها دفاع کند و یا حداقل آن‌ها را به حال خود بگذارد تا آن‌ها نیز بی‌چون و چرا از نظام و ولایت‌فقیه دفاع کنند. خامنه‌ای هیچ‌گاه اجازه نداده است که نهاد‌های نظارتی به فساد دستگاه‌های تحت امر وی رسیدگی کنند. امپراطوری اقتصادی بیت رهبری، سپاه، بنیاد‌های مذهبی، آستان‌قدس رضوی و  … که از عوامل اصلی فساد در کشور هستند با در اختیار داشتن هزاران شرکت و کارخانه و گردش مالی ده‌ها هزار میلیارد تومانی سالانه حتی یک برگ بیلان مالی منتشر نمی‌کنند.

حالا دو متهم این پرونده تعیین تکلیف شده و در زندان به سر می‌برند اما خبری از متهم سوم یعنی حاج حسن زارع دهنوی نیست. کسی که اتهاماتش کمتر از دو نفر دیگر در ارتباط با کهریزک نبوده است.آیا می‌توان نتیجه‌ای غیر از این گرفت که قاضی حداد به خاطر جنایاتی که در دهه‌ی ۶۰ و به ویژه در جریان کشتار ۶۷ مرتکب شد از حاشیه امنیت نظام اسلامی برخوردار است؟

خلخالی در گفتگو با خبرنگاران حق اعتراض زندانی نسبت به حکم صادره، برخورداری از وکیل مدافع، وجود هیأت منصفه در دادگاه و محاکمه طبق آیین دادرسی را شیوه‌ای اروپایی خوانده و مخالفت خود را با آن‌ها اعلام کرد. وی همچنین مدعی شد وقتی از نظر شرعی کسی مجرم شناخته شد، دادن آب و غذا به وی حرام است و باید مجرم بلادرنگ اعدام شود. با این وجود نه تنها هیچ کس به اعتراض و شکوه لب نگشود بلکه گروه‌های سیاسی به حمایت از وی و دادگاه‌های انقلاب پرداختند. او بدون پشتیبانی گروه‌های سیاسی نمی‌توانست به جنایات خود ادامه دهد.

سرنوشت سعید مرتضوی یکی از «سعید»‌های نظام همچنان در پرده‌ای از ابهام است. سعید امامی واجبی‌خور شد، سعید حنایی، درحالی که باور نمی‌کرد اعدام شد، سعید طوسی تبرئه شد، سعید عسگر به جای ۱۵ سال حبس یک سال در زندان ماند و سعید حجاریان که با گلوله‌ی سعید عسگر تا دم مرگ رفته بود اسیر کینه‌جویی خامنه‌‌ای گردید و به حبس و زندان و اعتراف تلویزیونی واداشته شد. سعید تاجیک، چند روزی به خاطر اهانت به خانواده رفسنجانی بازداشت شد و سپس سر از تلویزیون درآورد. سعید قاسمی و سعید حدادیان آنقدر زورشان زیاد بود که حتی پایشان به قوه قضاییه هم باز نشد. معلوم نیست سرنوشت کدام سعید در انتظار مرتضوی است. آن‌چه مشخص است او حامیان قدرتمندی در نظام اسلامی دارد.

طریقت منفرد با تاکید براینکه دغدغه اصلی رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز احیای طب اسلامی ایرانی است، تصریح کرد: ایشان بارها در سخنرانی‌های عمومی و خصوصی خود خواستار توجه بیشتر به طب اسلامی شدند و بر نهادینه کردن طب اسلامی تأکید دارند. وی سیاست رهبری در بخش درمان کشور کشور را مورد اشاره قرار داد و عنوان کرد: ایشان سیاست خود را به درمان ابلاغ کردند، اما تاکنون خواسته‌های ایشان در بخش درمان اجرایی نشده است.

این روزها محسن اراکی، نماینده‌ی سابق خامنه‌ای در اروپا، می‌‌رود تا به یکی از چهره‌های مطرح نظام اسلامی به «امت همیشه در صحنه» شناسانده شود. قطعاً کفگیر نظام به ته دیگ خورده است که چنین فردی کبکبه و دبدبه‌ای برای خود فراهم می‌کند و مانند محمود هاشمی شاهرودی و صادق لاریجانی یا چشم به مقام رهبری دارند و یا گوشه‌چشم.همین که این سه آخوند، اتفاقا هر سه برآمده از عراق، مشق رهبری می‌کنند و یا در رؤیای جانشینی به سر می‌برند خود نشان‌دهنده‌ی بحران عظیمی است که نظام اسلامی با آن روبرو است.

دانشجویان پیرو خط امام در حدود ۳۰۰ دانشجو از دانشگاه‌های شریف و پلی تکنیک(امیرکبیر) و ملی(شهید بهشتی) و تهران بودند. دانشجویان دانشگاه علم و صنعت که نمایندگی‌شان با احمدی‌نژاد بود و بعدها در دولت وی پست‌های حساسی را اشغال کردند معتقد به تسخیر سفارت روسیه بودند و نقشی در اشغال سفارت آمریکا نداشتند اما آن‌ها نیز بعدها به این دسته از دانشجویان پیوسته و در سفارت حضور یافتند. علي احمدي، هاشمی ثمره و احمدی‌نژاد عناصر اصلی انجمن اسلامی علم و صنعت بودند. 

در تابستان ۱۳۶۰ و در حالی که روزانه ده‌ها نفر مقابل جوخه‌‌ی اعدام قرار می‌گرفتند و سیاه‌ترین روزهای تاریخ معاصر کشورمان رقم می‌خورد دکتر سمیعی برای درمان خامنه‌ای و انجام عمل جراحی روی او به ایران سفر کرد. از آن پس ارتباط دکتر سمیعی با نظام اسلامی برقرار شد. در زمان جنگ، وی واسطه‌ی انتقال مجروحان جنگی و شیمیایی به آلمان برای درمان بود و از این راه پول زیادی به دست آورد و روابط گسترده‌ای هم با بنیاد شهید و كروبی و همسرش از یك سو و سپاه و محسن رضایی از سوی دیگر داشت.

دکتر محمدمهدی قیامت، معاون آموزشی و پژوهشی رییس سازمان نظام پزشکی تهران با بیان اینکه جایزه اعطا شده به پرفسور سمیعی ارزش علمی ندارد، گفت:«متخصصین و مسئولان جامعه پزشكی به خوبی می‌دانند كه پروفسور سمیعی در حال حاضر اجازه کار در کشور آلمان ندارد ضمن این‌كه پزشکان آن‌جا نیز شناخت چندانی درباره وی ندارند.» به گفته كارشناس خبره جرایم پزشكی، پروفسور سمیعی «با سوار شدن بر موج رسانه‌ای بیمارانی را که حتی برخی شان بضاعت گذراندان امورات زندگی روزمره خود را هم ندارند به مرکز هانوفر منتقل می‌کند؛ در واقع آنجا را از بیماران ایرانی پر می‌کند و اغلب بیماران نیز ناراضی بر می‌گردند.»

جنبش اجتماعی در هیچ شرایطی نباید فرصت حضور در «خیابان» را از دست دهد. «خیابان» تنها جایی است که با آن می‌توان نظام را بطور واقعی و ملموس به چالش کشید و زمینه‌های فروپاشی آن را فراهم کرد. به هر بهانه‌ای از حضور در «خیابان» بایستی استقبال کرد. چه آب بازی باشد، چه تشیع جنازه پاشایی، چه رقص و پایکوبی برای پیروز تیم فوتبال، چه در هراس از زلزله. «خیابان» مردم را به هم نزدیک می‌کند.

یقین بدانید، همانگونه که رهبر انقلاب بارها تأکید کرده، در جمهوری اسلامی شما در مهاباد از همان حقوقی برخوردار خواهید بود که من در قم برخوردارم…. بیزارم از آن جمهوری اسلامی که بخواهد سرسوزنی مرا بر شما ترجیح دهد. و برای برادران شیعه ما بر برادران اهل تسنن در حقوق فردی و اجتماعی و آزادی‌های کشوری مانند آن مزیتی قائل شود. با این حال اصولاً‌ من هیچ دلیلی نمی‌بینم که ما و شما را در مقابل هم قرار دهد. من به جمهوری اسلامی بگویم آری، ‌شما بگویید، نه. یا اصلاً رفراندوم را تحریم کنید. در حالی که تقریباً بیشتر برادران اهل تسنن نیز آن را پذیرفته‌اند.

سازمان «عدالت برای ایران» با صدور اطلاعیه‌ای تحت عنوان «سازمان ملل قربانیان کشتار ۶۷ را به عنوان ناپدیدشده قهری به رسمیت شناخت»، خبر از یک تحول در امر دادخواهی داد که انعکاس وسیعی در رسانه‌های فارسی زبان پیدا کرد. متأسفانه آن‌چه این سازمان ادعا کرده هیاهوی تبلیغاتی است. به عنوان کسی که سال‌ها در ارتباط با این موضوع کار کرده بایستی بگویم، آن‌چه اتفاق افتاده نه تنها امر جدیدی نیست، بلکه پیشرفتی هم محسوب نمی‌شود.   

تعدادی از وابستگان نظام اسلامی در سال‌های اخیر به خارج از کشور آمده‌اند و با استفاده از تریبون‌هایی که در اختیارشان قرار گرفته شعار «ببخش و فراموش نکن» را اشاعه می‌دهند. در حالی که ما هنوز نمی‌دانیم چه جنایاتی توسط چه کسانی صورت گرفته و چه چیزی را و چه کسی را باید بخشید و یا نبخشید. ما هنوز گام اول را برنداشته آن‌ها در مورد بخشش صحبت می‌کنند. بسیاری‌شان حتی همین را نیز بر نمی‌تابند. متأسفانه امکانات ما برای مقابله با آن‌ها محدود است. متأسفانه حتی در خارج از کشور که منطقاً می‌بایستی زمین بازی ما باشد نیز آن‌ها دست بالا را دارند.

به این شکنجه‌گر سابق و «اصلاح‌طلب» کنونی بایستی بگویم هیچ‌ اصلاح‌طلب حقه‌باز و فریبکاری نیست که از قلم و زبان من در امان بوده باشد، چرا که با قتل‌عام شدگان دهه‌ی ۶۰ که با آن‌ها هم‌نفس بوده‌ام عهد کرده‌ام که در مقابل قاتلان‌‌شان سکوت نکنم. از سید‌حسین موسوی تبریزی و هادی خامنه‌ای و هادی غفاری گرفته تا حجاریان و تاج‌زاده و امین‌زاده و بهزاد نبوی و محسن میردامادی و فریدون وردی نژاد و سید‌حسین مرتضوی و عرب سرخی و نعیمی راد و علی ربیعی و ....

«انتری» که تا سال ۱۳۸۸ در بیت رهبری به همراه پدرش محمدعلی زم(۱) جست‌وخیز می‌کرده، با استفاده از «امداد‌های غیبی» یک باره در نقش «جیمزباند ۰۰۷» و سلبریتی افشاگر، ظاهر شده و مدعی‌ است دلش بیش از هرکس برای مردم می‌تپد و از یک زیر‌شیروانی در پاریس، به محرمانه‌ترین اسناد بیت‌رهبری ، سازمان اطلاعات سپاه پاسداران، وزارت اطلاعات، حفاظت اطلاعات قوه قضاییه دسترسی دارد.

او پس از موفقیت در سرکوب حزب جمهوری خلق مسلمان، همه‌ی تلاش خود را برای سرکوب نیروهای وابسته به مجاهدین و چپ گذاشت. ربودن، شکنجه، قتل و دستگیری گسترده نیروهای وابسته به جریان‌های سیاسی و همچنین بسیج چماقدار و حمله به دفاتر و مراکز آن‌ها از جمله اقدامات موسوی تبریزی در دوران پیش از ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ برای مقابله با جریان‌های سیاسی بود.

خامنه‌ای آخوندی دون‌پایه بود که نه اجازه‌ی اجتهاد از مراجع داشت و نه اثر فقهی مکتوبی داشت. او برای تحکیم پایه‌های قدرتش نیاز داشت که روحانیون کم‌مایه و کسانی را که در دوران خمینی جاه و مقامی نداشتند بالا بکشد.

این‌جانب باز اعلام می‌کنم که چهار نفر از کشته شدگان که می‌گویند از رؤسای ستاد خلق ترکمن بوده‌اند، هیچگونه ربطی به من ندارد اگر کسی در این باره خطی از من نشان بدهد که با دستور من این‌ها اعدام شده‌اند من از حالا خودم را به اعدام محکوم می‌کنم. آقای رئیس جمهور ابوالحسن بنی‌صدر در جریان کار هستند ما اگر بخواهیم به این مملکت خیانت کنیم در واقع به خودمان خیانت کرده‌ایم. ما همان جوری که دست‌های خیانت‌کار را قطع می‌کنیم کسانی‌که نظم و انضباط و دستورات مقامات بالاتر را مراعات نمی‌کنند قطع می‌کنیم و کشته شدن این افراد را به دست هرکی باشد جداً محکوم می‌نمایم. 

تردیدی نیست که حکم کشتار سراسری خمینی نیمه شب قبل از ۸ مرداد ۱۳۶۷ (آخر جمعه‌شب) به دست جانیان رسیده و آن‌ها پس از ایجاد هماهنگی لازم، از صبح شنبه هشت مرداد با تشکیل هیأت و دادگاه به جان زندانیان افتادند. بنا به اسناد موجود، در ساعات اولیه بامداد ۹ مرداد ۱۳۶۰ حکم قتل‌‌عام زندانیان اجرا گردید و آن‌ها تیرباران شدند.

افراد توجیه‌کننده، همچون روحانیون که در دهه‌ی ۶۰ با میکروسکوپ قادر به پیدا کردن فلس روی دم ماهی اوزون برون شدند و خاویار را حلال اعلام کردند، می‌کوشند این‌جا و آن‌جا آثار و ردپایی از قانون‌گرایی و عدم خشونت و… در علیرضا آوایی بیابند. یادمان نرفته است افرادی از این دست چگونه هنگام انتخاب پورمحمدی با برشمردن کارنامه‌ی سیاه او، حضور وی در کابینه را به فال نیک گرفته و ادعا می‌کردند او به خاطر نفوذی که در بیت رهبری و نهاد‌های قدرت دارد می‌تواند مسئله حصر و زندانیان سیاسی را حل کند.

برای آن‌که  هرگونه شبهه ای در مورد تمایلات صهیونیستی این سازمان از اذهان زدوده شود پیشنهاد می‌شود به صورت صریح کشتار‌های کفرقاسم و دیریاسین [در سال ۱۹۴۸ میلادی اتفاق افتاده] و جنوب لبنان که توسط جنگ‌افروزان اسرائیلی صورت گرفته است صریحاً با ذکر مورد توسط این سازمان محکوم گردد و در مورد شرایط وحشیانه زندان‌های رژیم اشغالگر قدس و شکنجه‌های طاقت فرسای آن افشاگری به عمل آید. 

در صورت آن که سازمان اعلام نماید اصول حقوق اسلامی را نیز جزو حقوق پذیرفته شده بین‌المللی می‌پذیرد: سازمان اعلام نماید آیا گردانندگان این سازمان و افراد اعزامی آن با این حقوق آشنایی دارند و آیا به مکانیسم‌های پیچیده و طولانی تربیت قاضی شرع در اسلام و دادگاه‌های اسلامی وقوف دارند یا نه؟‌ 

تمامی دستگاه‌های نظام اسلامی اعم از نظامی، انتظامی، سیاسی، امنیتی، اطلاعاتی، قضایی، تبلیغاتی رژیم به همراه، منابر و ائمه جمعه و جماعات و رادیو و تلویزیون و سینما و تأتر و به کارگیری انواع و اقسام بنیاد‌‌ها و مجتمع‌های فرهنگی و ... با صرف بودجه‌های هنگفت بسیج‌ شده‌اند تا به تحریف دهه‌ی ۶۰ و سیاه‌ترین روزهای تاریخ میهن‌مان بکوشند. جانیان از هیچ تلاشی برای وارونه‌ساختن واقعیت فروگزار نمی‌کنند. برماست که واقعیت را بازگو کنیم و اجازه ندهیم قاتلان بهترین نسل تاریخ میهن‌مان، جنایات‌شان را همچون گور‌های دسته‌جمعی پنهان سازند و یا به دست فراموشی بسپارند. 

ایدئولوژی خمینی سرشار از شقاوت و بی‌رحمی است. روح این ایدئولوژی را در پیام وی در ۲۸ مرداد ۱۳۵۸ و تهدید برپا کردن چوبه‌های دار در میادین و توصیف او از «یوم‌الله» و فرمان قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال ۶۷ به روشنی دید. لاجوردی یکی از پیگیرترین مریدان خمینی و تجسم عینی قرائت ویژه‌‌ی خمینی از اسلام بود که در اواخر قرن بیستم، بشریت با گوشه‌ای از قدرت ویرانگر آن آشنا شد و در سال‌های آغازین قرن بیست و یکم به یکی از معضلات جدی تمدن و بشریت تبدیل شد.

نزدیک به یک قرن از اعدام ماشاءالله خان کاشی و نایب حسین می‌گذرد. از آن‌جایی که پدربرزگم حاج‌ محقق‌الدوله در جریان مذاکرات نایبیان کاشان با دولت وثوق‌الدوله حضور داشته و در همان ماجرا دستگیر شده بود، اشاره‌ای خواهم داشت به چگونگی دستگیری و اعدام ماشاءالله خان کاشی و امضای قرارداد خائنانه‌ی ۱۹۱۹ که به فاصله‌ی چند روز اتفاق افتاد.  

دکتر مسعود شيری یکی از هزاران جاودانه‌هایی است که ناشناخته ماند و قدرش چنان‌که باید و شاید دانسته نشد. او در سال ۱۳۶۱ در بيمارستان اميراعلم تهران دستگير شد و در اوین به زیر شکنجه رفت. در سال ۱۳۶۲ به زندان گوهردشت منتقل شد و در بهداری زندان مشغول مداوای زندانیان شد.

محسن آرمین با زرنگی‌ای که در مکتب آخوندی آموخته، موضوع را دور می‌زند و به چند سؤال پاسخ نمی‌دهد:

حالا خبر می‌دهند رفسنجانی در خاطراتش گفته است که پدر حسن جهان‌آرا از من خواست برای آزادی فرزندش کاری کنم و نتوانستم. نه رفسنجانی و نه خاتمی و نه روحانی و نه ... نه تنها وقتی حسن زنده بودند کاری نکردند بلکه بعد از قتل بیرحمانه‌اش حاضر نشدند محل دفن «حسن» و «حسن‌»‌ها را به مادرانشان نشان دهند. یادتان باشد هنوز محل دفن محمود آرمین که توسط برادرش محسن آرمین‌ نماینده «اصلاح‌طلب» مجلس شورای اسلامی شکنجه شد، معلوم نیست.

رئیسی در مقام معاون «گروهکی» دادستان انقلاب اسلامی مرکز، نقش مهمی در کشتار  ۶۷ داشت. در آن دوران دادستان انقلاب اسلامی مرکز دارای سه معاونت داشت: مواد مخدر و منکرات (سید‌احمد زرگر)، معاونت اقتصادی (رمضانی) و معاونت «گروهکی» سید‌ابراهیم رئیسی. در واقع کلیه پرونده‌های سیاسی زیر نظر او قرار داشت و به همین جهت در ترکیب «هیأت مرگ»، قرار می‌گرفت.رئیسی در آن دوران، لباس روحانیت به تن نمی‌کرد و همیشه با لباس شخصی بود. وقتی در زمستان ۶۷ خمینی در حکمی که برای حسینعلی نیری و رئیسی صادر کرد و هر دو را حجت‌الاسلام خواند، تازه فهمیدم که تحصیلات حوزوی داشته و آخوند است.

در اولین سالگرد حضور سیدابراهیم رئیسی، یکی از اعضای فعال هیأت کشتار ۶۷ به عنوان تولیت «آستان قدس رضوی»، جانیان می‌کوشند «گلزار خاوران مشهد»، یکی از اسناد مهم جنایاتشان را از بین ببرند.

ابراهیم رئیسی که نام‌اش‌، با جنایت و کشتار گره خورده و از سوی آیت‌الله منتظری «جنایتکار تاریخ» خوانده شده، در ۱۷ اسفند ۱۳۹۴ به فرمان خامنه‌ای به تولیت «آستان قدس رضوی» منصوب شد.

جانیان وزارت اطلاعات با عناوین و کارآکتر‌های مختلف مثل مازیار عقیلی (فرقه رجوی) (۱)، مزدک بامدادن (چپ) محمد رحمانی (بی‌خط)، سوشی ادیبی (کنجکاو)، پری صانعی، داریوش میرابی، فرید نیکی، رکسانا .... و  چندین نام فارسی و انگلیسی و ایتالیایی و روسی و ... که رکیک‌ترین فحش‌ها را می‌نویسند به نظر دهی ‌می‌پردازند، حتی گاه به دفاع از من.

در سال‌های گذشته یک پای ثابت خواندن نماز میت شده است. او نماز میت چهره‌هایی چون عباس کیارستمی، محمدعلی سپانلو، داوود رشیدی، هما روستا، یدالله نجفی (صدابردار سینما) توران میرهادی (پیشکسوت ادبیات کودک و نوجوان) و جعفر والی، حمید سمندریان، دکتر غلامحسین شکوهی (وزیر سابق آموزش و پرورش)، مهدیه الهی قمشه‌‌ای، پوراندخت سلطانی، (مادر کتابداری نوین ایران)،  ... را خوانده است.   

محمدجعفر یکی از دانشجویان پیرو خط امام و اشغال کنندگان سفارت آمریکا بود و به همراه تقی محمدی مسئولیت بازجویی از گروگان‌ها را به عهده داشت. از همین موضع بود که او و تقی محمدی یک هفته بعد از اشغال سفارت، «باری روزن» وابسته مطبوعاتی سفارت آمریکا را که فارسی می‌دانست، با چشمان و دستان بسته نزد مردمی که شعار مرگ بر آمریکا می‌دادند، آوردند. برخلاف محمدجعفر ذاکر، تقی ‌محمدی هیچ‌گاه دانشجو نبود. 

۵ روز از ادعای محمد‌حسن رحیمیان تولیت مسجد «مقدس جمکران» (۱) مبنی بر این که طی سه سال و نیم گذشته خامنه‌ای «بیش از ۱۳ بار مخفیانه»  به مسجد جمکران رفته و «با امام خود عشق‌بازی کرده»، می‌گذرد. خامنه‌ای در مورد یکی از عشق‌بازی‌هایش می‌گوید:‌ «من یک وقتی یک شعری گفته بودم درباره امام زمان سلام الله علیه. رفتم جمکران و خب تضرع و توجه و نماز و همین اعمال که هست، دیدم آرام نمی‌گیرم، راحت نمی‌شوم. بلند شدم و ایستادم. دفترم هم در جیبم بود، دفتر شعر. درآوردم، گفتم آقاجان این شعر را برای شما گفته ام، می‎خوانم برایتان. شروع کردم...

حسین دهباشی در ادامه‌ی پروژه‌ی تاریخ شفاهی به گفتگوی محافظه‌کارانه‌‌ی خود  با شیخ‌ محمد یزدی که قرار بود در ارتباط با رفسنجانی باشد، عنوان «گفتگوی جنجالی» داد و یزدی از هر دری خواست صحبت به میان آورد، از درگیری‌هایش با مجاهدین گرفته تا هیئت سه نفره و ... از اول تا آخر مصاحبه، حتی یک سؤال مشخص در مورد شایعاتی که پیرامون محمد یزدی مطرح است پرسیده نشد و چه بسا قرار نبود پرسیده شود و یزدی هرچه دل تنگش خواست گفت. حتی در مورد اختلاف وی و هاشمی رفسنجانی نیز پرسش مستقیم و چالشی مطرح نشد. به منظور تنویر افکار عمومی و تلاش برای مقابله با پروژه‌ی تاریخ‌سازی ...

مصاحبه‌های متعدد رسانه‌های رژیم با هادی غفاری در چند سال گذشته و حضور او در کنار مهدی خزعلی و لطف‌الله میثمی و ... در ویدئو کلیپ‌های منتشر شده در فضای مجازی و آخرین شاهکار او در گفتگو با حسین دهباشی مرا واداشت تا نگاهی داشته باشم به سوابق او و ارزیابی ادعاهایش. هادی غفّاری متولد ۱۳۲۹ در آذر شهر تبریز است. پدر وی شیخ حسین غفاری یکی از روحانیون سنتی هوادار خمینی بود که در تیر ماه ۱۳۵۳، دستگیر و به هشت ماه زندان محکوم شد اما شش ماه بعد...

امیرعباس فخرآور که «صدای آمریکا»‌ می‌کوشد به دروغ او را که کوچکترین سواد حقوقی ندارد، «استاد قانون اساسی آمریکا در دانشگاه ایالتی تگزاس» جا بزند، در کتاب حاوی دروغ‌های عجیب و غریب خود «رفیق آیت‌الله» که برای مطرح کردن یکی از ادعاهای غیرواقعی آن می‌بایستی خیلی «پررو» بود، ادعا می‌کند اشغال کنندگان سفارت آمریکا، نیروهای ویژه سپاه پاسداران بودند که توسط چریک‌های سازمان آزادیبخش فلسطین زیر نظر افسران سازمان امنیت شوروی تعلیم دیده بودند و این علمیات با هدایت خامنه‌ای و موسوی خویینی‌ها صورت گرفت...

به انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۹۶ نزدیک می‌شویم. با توجه به تغییراتی که در اطلاعات سپاه پاسداران صورت گرفته، نقش حسین طائب فرمانده‌ی اطلاعات سپاه و این سازمان در ماه‌های آینده و به ویژه در جریان انتخابات پیش رو از اهمیت بیشتری برخوردار است. سازمان اطلاعات سپاه، قطعاً به دنبال طراحی و اجرای نقشه‌های خود در ماه‌های آینده است. مرگ رفسنجانی و واعظ طبسی و حمله‌‌‌ی قلبی ناطق نوری که باعث بستری شدن او در بیمارستان شد، (و لاجرم نقش کمتری در تحولات ماه‌های آینده خواهد داشت) حسن روحانی را از پشتوانه‌های مهمی محروم کرده است.

سایت «همبستگی ملی» یکی از ارگان‌های فرقه رجوی، مطلبی همراه با عکس سهیلا دشتی یکی از وابستگان این فرقه، تحت عنوان «شوخی نکنید آقایان؛ جهنم زیر پاهای شماست! » انتشار داده است. کفگیر فرقه‌ی رجوی به ته دیگ خورده است. چند به اصطلاح «ستون نویس»‌‌اش! هم چیزی برای عرضه ندارند. نمی‌دانند در این وانفسا از چه بنویسند؟ از پیروزی‌های متوالی این فرقه بعد از ترک اشرف و لیبرتی، از عملیات‌های متوالی و ظفرنمون «ارتش آزادیبخش ملی ایران» مستقر در آلبانی، از عملیات‌های بی‌امان و ضربه‌های کوبنده «یگان‌های ارتش آزادی بخش در داخل کشور»، از زنده شدن رهبر مقاومت و کوبیدن مشت محکمی بر دهان ترکی‌الفیصل که او را «مرحوم» معرفی کرده بود و دیگر یاوه‌گویانی که حرف‌اش را باور کرده بودند،

پس از درگذشت رفسنجانی عده‌ای از سینه‌چاکان وی از جمله مهاجرانی و کرباسچی در بی ‌بی سی کوشیدند چهره‌ی غیرواقعی‌ از وی ارائه دهند. در این نوشته می‌کوشم در هفتمین سالگرد درگذشت آیت‌الله گلزاده غفوری با انتشار چند سند مربوط به ایشان پاسخ درخور را به آن‌ها داده باشم. 

همچنین داوری آیت‌الله گلزاده غفوری در مورد خامنه‌ای و رفسنجانی را به اطلاع عموم برسانم. پیشتر مطالب متعددی در مورد آیت‌الله گلزاده غفوری نوشته‌ام:‌ 

اتفاقات ایران تقریبا بطور قطع باعث افزایش نگرانی مسکو شده چرا که از نگاه آن‌ها تضعیف رژیم خمینی باعث به وجود آمدن فرصت برای ارتش ایران و دیگر «نیروهای ضد‌انقلابی» - علاقمند به غرب- خواهد شد که به مبارزه با مقامات روحانی بپردازند.

تبلیغات روسی، ایالات متحده را درگیر بمب‌گذاری در دفتر حزب جمهوری اسلامی معرفی می‌کند که به منظور تضعیف رژیم خمینی صورت گرفته است:  دولت آمریکا انتظار دارد که پس از مرگ بهشتی، حزب جمهوری اسلامی را از قدرت برکنار کند.

امیرعباس فخرآور «استاد دانشگاه» مورد ادعای «صدای آمریکا» که مجری برنامه می‌کوشید او را «محقق» هم معرفی کند تأکید داشت که دفتر حزب جمهوری اسلامی توسط خامنه‌ای که جاسوس روسیه بود منفجر شد و نه مجاهدین.

صدای آمریکا برای دومین بار در ارتباط با کتاب «رفیق‌ آیت‌الله» او را به صحنه‌ آورد تا وی مدعی شود که خامنه‌ای بین سال‌های ۴۳ تا ۴۷ در مسکو و دانشگاه پاتریس لومومبا تحصیل کرده و آموزش بمب‌گذاری و ترور و تغییر رژیم و ... دیده و در سال ۶۰ آموزش‌های خود را عملی کرده است.   

آخرین دسته‌گلی که مهدی فلاحتی، مجری «صدای آمریکا» به آب داده، به صحنه‌آوردن یک شارلاتان به نام امیرعباس فخرآور تحت عنوان «استاد قانون اساسی» دانشگاه تگزاس است که نباید از آن به سادگی گذشت. فلاحتی که به کرات از پادو‌های دستگاه اطلاعاتی و امنیتی رژیم همچون امیرفرشاد ابراهیمی که در دروغ‌گویی و کلاهبرداری شهره است به عنوان کارشناس در برنامه‌هایش استفاده کرده است، این بار به سیم آخر زده و با دعوت از امیرعباس فخرآور یکی از محصولات دستگاه اطلاعاتی و امنیتی رژیم و طرح دعاوی ابلهانه‌ی یک‌طرفه‌ی او، چوب حراج به حرفه‌ی ژورنالیستی و برنامه‌سازی آن‌هم در «صدای آمریکا» که بودجه‌ی آن توسط مالیات‌دهندگان آمریکایی تأمین می‌شود، زده است.

پس از انتشار نوار صوتی دیدار آیت‌الله منتظری با اعضای هیأت کشتار ۶۷، محمدی‌ری‌شهری یکی از کسانی بود که به میدان آمد و به عقده‌گشایی دوباره علیه ایشان پرداخت. در حالی که دستگاه قضایی رژیم درصدد به زندان فرستادن احمد منتظری است، لازم دیدم نگاهی داشته باشم به سوابق یکی از دشمنان آیت‌الله منتظری که نقش مهمی در برکناری ایشان و جنایات دهه‌ی شصت و به ویژه کشتار ۶۷ داشت.   

بعید می‌‌دانم آن‌هایی که دست در شکنجه و کشتار دارند به فکر عاقبت کار باشند. منظورم از عاقبت کار، نه پاسخگویی در مقابل دستگاه عدالت که بسیاری اوقات اتفاق نمی‌افتد، بلکه روبرو شدن با خود در محکمه‌ی وجدان است. همیشه در بر یک پاشنه نمی‌چرخد، همیشه اوضاع آن‌گونه که می‌خواهیم پیش نمی‌رود، هنگامی که آب‌ها از آسیاب افتادند، نوبت روبرو شدن با واقعیت فرا می‌رسد. به نظر من «تیرخلاص‌زن‌»‌ها و آن‌هایی که در جوخه‌های اعدام حضور می‌یابند، هیچ‌گاه نمی‌توانند زندگی عادی داشته باشند. کما این که شکنجه‌گران با هر توجیهی که دست به شکنجه و قتل برده باشند، نمی‌توانند از عواقب آن بگریزند. مأموران اعدام امروز، از سرنوشت تیرخلاص‌زن‌های دیروز، عبرت نمی‌گیرند. 

بچه‌ی شهریار بود. صفا و صمیمت‌اش مثال‌زدنی. محبوب بود و محجوب. یک پارچه شور و شوق و تحرک. بدن سفت و قرصی داشت. فرز بود و چالاک.بعید می‌دانم کسی با او همدم و هم‌نفس بوده باشد و از صفا و صمیمیت‌اش نچشیده باشد. آرامش  و طمأنینه‌ی عجیبی داشت. خنده‌هاش هم ملایم بود. فکر نمی‌کنم هیچ نام خانوادگی‌ای زیبنده‌تر از «خالصی» برای او بود. در یک کلام «خالص» بود و بی غل و غش. 

اوین، بدنام‌ترین زندان ایران قبل و بعد از انقلاب بوده است. در این مقاله می‌کوشم نگاهی داشته باشم به رؤسای این زندان مخوف در دهه‌ی ۶۰. این زندان علاوه بر آن که یکی از بزرگترین محل‌های نگهداری زندانیان سیاسی به شمار می‌رفت، مخوف‌ترین شکنجه‌گاه‌ها و کشتارگاه‌های رژیم در دهه‌ی ۶۰ را نیز در خود جای داده بود.

در این نوشته می‌کوشم به یکی از واقعیت‌های جامعه‌ی ایران که همانا شعله‌ور شدن اعتراض حتی در میان خانواده‌های حاکم و سربرآوردن چهره‌هایی از میان آن‌هاست، بپردازم. برای نیل به این مقصود که حاکی از عمیق‌تر شدن بحران‌های اجتماعی در کشور است از یک سو نگاهی خواهم داشت به زندگی محمدسعید حسین‌زاده که طی دو سال گذشته نام‌اش به عنوان یکی از فعالان حقوق کودکان کار و زندانیان سیاسی معترض بسیار شنیده شده است و از سوی دیگر نگاهی خواهم داشت به برشی از زندگی پدرش حاج محمد حسین‌‌زاده، مدیر داخلی زندان اوین در سیاه‌ترین سال‌های کشورمان در دهه‌ی ۶۰.

نصیر نصیری که در ۲۱ آذرماه ۱۳۹۳ در گوشه‌ای تنها چشم از جهان فرو بست و تا چند روز کسی از مرگ او مطلع نشد، در فروردین ۱۳۵۸ به «ملاقات» اسماعیل شاهرودی (آینده) شاعر بزرگ و «تنها»ی میهنمان می‌رود. او، شاهرودی را «مردی» می‌خواند که «مبارزه ویرانش کرد» و گله‌های شاعری که از «تنهاییش حرف می‌زد» را به اطلاع آن‌هایی که گوشی برای شنیدن داشتند، رساند.

در دوره و زمانه‌ای که می‌کوشند گرد فراموشی بر همه چیز بپاشند، دلم نمی‌آید از محسن‌ نادریان ننویسم و حق‌اش را به جا نیاورم. به ویژه که محبتی هم به من و ما داشت و این وظیفه‌ی من را سنگین‌تر می‌کند. سکوت در برابر ظلمی که در حق او شد، به ویژه از سوی من که او را اندکی می‌شناسم، به معنای همکاری و همراهی با جنایتکاران است. قصد من دفاع از اقدامات محسن و یا حتی توجیه آن‌ها نیست؛

پس از قتل سعید امامی، روزنامه‌ی کیهان، محمد نیازی، بازجویان پرونده‌‌ی قتل‌های زنجیره‌ای، عبدالله شهبازی و ... که می‌کوشیدند بر اساس سناریوی مورد نظر خامنه‌ای، وی را جاسوس سیا و اسرائیل جا بزنند، به پرونده‌سازی علیه وی پرداخته و مدعی شدند او زیر نظر دایی‌اش سلطان‌محمد اعتماد که وابسته نظامی حکومت پهلوی در واشنگتن بود، موفق به اخذ بورسیه آمریکا شد و زندگی و تحصیل در این کشور را آغاز کرد و ازدواج وی با فهمیه دری نوگورانی و عضویت در کنفدراسیون دانشجویان برای جمع‌آوری اطلاعات نیز با توصیه‌ی او صورت گرفت.

من تمام مصاحبه‌های هادی منافی در چند سال گذشته را خوانده‌ام، مانند همه‌ی مسئولان نظام نکبت ولایت فقیه، در کمتر موردی راست می‌گوید. موضوع پسرش محمد نیز یکی از همان موارد است.

هادی منافی توضیحی نمی‌دهد چرا فرزند ۱۴ ساله‌اش را که می‌بایستی در کلاس درس مشغول تحصیل می‌بود، دوره می‌گرداند و نزد سران رژیم می‌برد. فرزند وی چه فرقی با دیگر کودکان هم سن و سالش که پدرانشان صاحب قدرت بودند، داشت؟ 

در هیچ‌ فرهنگی «تیرخلاص زن» را تقدیس نمی‌کنند و به او هویت نمی‌بخشند؛ تنها رژیم نکبت ولایت فقیه، است که با وارونه‌کردن مفاهیم و ارزش‌ها، چنین موجودات پستی را «عارف» و «زاهد» و «عابد» می‌خواند. در این نوشته نگاهی خواهم داشت به زندگی نکبت‌بار سه تیرخلاص زن مشهور دهه ۶۰ که در جبهه‌های جنگ ایران و عراق کشته شدند.

او تنها یک نام از میان صدها نامی است که بخش سایبری وزارت اطلاعات و فرقه‌‌ی منحوس رجوی از طریق آن خشم و کینه‌ی خود را نسبت به روشنگری‌های من ابراز می‌کنند. تردیدی ندارم در این مصاف نابرابر ، پیروز نهایی من خواهم بود. بخت خویش آزموده‌اند باز هم این گوی و این میدان. 

اما نباید فراموش کرد، مأموران وزارت اطلاعات تنها در فضای آلوده‌ و بساط متعفنی که «فرقه‌‌ صاحب‌مرده‌ی رجوی» فراهم کرده، می‌توانند به حیات انگلی خود ادامه دهند. روشنگری توأمان در ارتباط با «ارتجاع غالب» و «ارتجاع مغلوب» لازم و ضروری است. 

در هفته‌های گذشته، هزاران مطلب و صدها مقاله و خبر در مورد سوءاستفاده جنسی سعید طوسی از نوجوانان «جامعه قرآنی» انتشار یافت. برنامه‌های ویژه‌ی صدای آمریکا و بی بی سی به این امر اختصاص پیدا کرد و موضوعات را از جنبه‌های مختلف مورد بررسی و تحلیل قرار دادند؛ اما هیچ‌کس در هیچ کجا، از سرنوشت کودکانی که توسط ناظم حزب‌اللهی دبستان‌شان مورد تجاوز جنسی قرار گرفته بودند، پرسشی نکرد. انگار چنین چیزی در جامعه‌ی ما اتفاق نیفتاده است.

یکی از مأموران وزارت اطلاعات که با سرقت عکس جعفر عظیم‌زاده کارگر زندانی، یک صفحه‌ی فیس بوک به نام «رامین روشن» راه‌اندازی کرده است، وارد میدان شد. 

او که برای فریب کاربران، دوستان فیس‌بوکی‌اش را از میان چهره‌های چپ برگزیده، به عنوان یک فعال «چپ» دلسوز اپوزیسیون، در حالی که مرا «عزیز» می‌خواند، به کامنت گذاری زیر مطلبم مشغول شد. این مأمور اطلاعات که به شدت از برملا‌شدن توطئه‌های دستگاه امنیتی توسط من به خشم آمده بود، یاد وظایف «اخلاقی‌» و نه «حتی انقلابی و مبارزاتی‌»‌اش افتاده و نوشت:‌

سیدعباس پیش از آن که پاسدار اوین شود راننده‌ی کرایه‌ی خط اوین – درکه به تجریش بود. ظاهراً وی از کمیته‌ی محل به زندان اوین راه یافته بود و پس از طی کلیه‌ی مراحل و نشان دادن سرسپردگی خود به جنایتکاران پله‌های ترقی در اوین را طی کرده و از مقربان لاجوردی شد. او پس از کشته شدن مجتبی محراب بیگی و جلیل بنده دو محافظ اصلی لاجوردی و مسئولان جوخه‌ی اعدام به همراه اصغر دولابی و بیژن ترکه و قاسم از گروه ضربت اوین به جمع محافظین لاجوردی و نزدیکان او پیوست.

 در طول سال‌های گذشته به خاطر روشنگری‌های گسترده‌ام علیه رژیم جمهوری اسلامی (ارتجاع غالب)، هدف کثیف‌ترین توطئه‌های وزارت اطلاعات رژیم بوده‌ام. از سوی دیگر طی سه سال و نیم گذشته به خاطر روشنگری‌‌ام علیه «فرقه‌ی رجوی»، مورد حملات رذیلانه و شریرانه‌ی این فرقه (ارتجاع مغلوب) بوده‌ام. 

(از آن‌جایی که بهترین فرزندان میهن‌مان با نام «مجاهد» به جوخه‌ی اعدام سپرده ‌‌شده‌اند، مایل به استفاده از این نام برای کسانی که به راه و آرمان آن‌ها خیانت کردند، نیستم. ) 

شیرین نریمان یکی از نمایندگان مریم رجوی در واشنگتن همان موقع، نامه زیر را در ارتباط با من خطاب به اعضای این «کانون» نوشت. این نامه از طریق مسئولان «کانون دوستداران فرهنگ ایران» در واشنگتن که نهادی شناخته شده با ۳۵ سال سابقه است در اختیار من قرار داده شد. بسیاری از اعضای این «کانون» نامه‌ی فوق را از طریق اعضای هیئت مدیره کانون دریافت کرده و از محتوای آن باخبرند. این‌جا دیگر پای شخصیت‌های حقیقی و حقوقی در میان است و مو لای درز آن نمی‌رود و دیگر نمی‌توان پای وزارت اطلاعات و ... را به میان آورد و فرهنگ ناب فرقه را نشان می‌دهد. 

برای خمینی برخلاف آن‌چه ادعا می‌کرد نه شرع مهم بود و نه اسلام، مسئله‌ی اصلی برای او حفط قدرت و «حاکمیت اسلام » بود و برای همین تمامی کسانی را که به نوعی چنگ در چنگ مخالفان و دشمنان نظام داشتند زیر بال و پر خود می‌گرفت. او همین برخورد را با لاجوردی هم داشت و از برکناری او توسط شورای عالی قضایی ناراضی بود. در خاطرات رفسنجانی به این موضوع نیز اشاره می‌شود.

در این مدت، هوچیگران به ویژه شیادانی همچون شیخ محمد یزدی و مؤتلفه‌ی اسلامی و مداحان و جیره‌خواران بیت‌خامنه‌ای، از انجام هیچ رذالتی تحت عنوان دفاع از حریم عاشورا و تاسوعا و ... فروگذار نکردند. اما به یاد داشته باشیم که وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی در خردادماه ۱۳۷۳ و در ظهر عاشورا، با انفجار یک بمب قوی در حرم «امن» امام رضا، مردم سوگوار را به خاک و خون کشید.

دستگاه امنیتی به منظور کاستن از بار فشار روی فرقه‌ی رجوی و از بین بردن پاره‌ای از اسناد که به آن‌ها در مقاله‌‌ام اشاره کرده بودم، صفحه‌ی فیس بوک کمپین «صدای شهدای دهه‌ی شصت- حامیان ایرج مصداقی» را که در داخل کشور بود، از بین برد. متأسفانه تعدادی از چت‌های هواداران این فرقه با اعضای «کمپین» نیز در این میان از بین رفت. در چت‌های مزبور که روی صفحه‌ی فیس بوک «کمپین» قرار داشت، هواداران «فرقه صاحب‌مرده‌» بر اساس رهنمود رهبران‌شان، اعضای «کمپین» را که در داخل کشور زیر شدید‌ترین فشارهای دستگاه امنیتی بودند و هر لحظه بیم‌ جانشان می‌رفت به وابستگی به وزارت اطلاعات و ... متهم کرده و آن‌چه لایق خودشان بود به این انسان‌های آگاه و مسئول نسبت می‌دادند.  

«فیروز محوی» یکی از مسئولان روابط خارجی فرقه‌ی رجوی، از بد حادثه، در تاریخ ۴ آگوست ۲۰۱۶ در هیئت یک «دزد ناشی» به «کاهدان» زده، و به سراغ «حاج آقا حسینی» می‌رود. احتمالاً «حاج آقا حسینی» معرف حضور خوانندگان هست. قبلاً گفتگوی او با علیرضا آوایی و غلامرضا خلف‌رضایی دو تن از دست‌اندرکاران کشتار دهه‌ی ۶۰ را در دو قسمت انتشار دادم. 

داستان زندگی «فراز» و «رها» ، ادامه‌ی سرنوشت خونبار و تلخ نسلی است که پس از حاکم شدن نکبت اسلامی  بر کشورمان، در دهه‌ی ۶۰ به قربانگاه رفت. بیست و هشت سال از کشتار بیرحمانه‌ی زندانیان سیاسی در سال ۶۷ می‌گذرد و  من دردمندانه و با اندوه بسیار از خواهر و برادری می‌نویسم که در «پژواک» دادن به صدای قتل‌عام شدگان، به ویژه‌‌ قربانیان کشتار ۶۷ که آیت‌الله منتظری از آن به عنوان «بزرگترین جنایت جمهوری اسلامی» نام می‌برد، از هیچ چیز دریغ نکردند و عاقبت غریبانه خاموش شدند و به کهکشهان درخشان مبارزات مردم ایران پیوستند.  جانیان با قتل بیرحمانه‌ی آن‌ها برگ دیگری به کارنامه قطور جنایات رژیم جرم و جنایت افزودند.

محسنی اژه‌ای طی سال‌هایی که به عنوان نماینده‌ی دادستانی در وزارت اطلاعات حضور داشت نقش فعالی در پروژه‌ی ربودن زندانیان سیاسی سابق مجاهد و سر به نیست کردن آن‌ها در پروژه‌ی «الغدیر» داشت. طی این سال‌ها مقامات امنیتی و قضایی مطلقا مسئولیت دستگیری آن‌ها را به عهده نمی‌گرفتند و به همین دلیل خانواده‌های زیادی همچنان از سرنوشت عزیزان‌شان بی‌اطلاع هستند.

میترا و ماندانا مجاوریان که دخترعموی یکدیگر بودند روز اول و دوم دیماه ۱۳۶۰ به حکم رازینی در مشهد اعدام شدند. گفته می‌شود این دو قبل از اعدام به «عقد شرعی» پاسداران درآمده و مورد تجاوز قرار گرفتند. آقای مجاوریان را می‌بینم. پیرمرد پشت‌اش خمیده شده، چشمانش ناراحت است، اما همچنان در آرزوی اجرای عدالت است. این دو تنها زنانی نبودند که در دوران قدر قدرتی رازینی و پورمحمدی در مشهد اعدام شدند.

این آمارهای جعلی، مطلقاً به جنبش دادخواهی کمک نمی‌کند بلکه دیگر ادعاهای ما را نیز زیر سؤال برده و از اعتبار آن‌ها می‌کاهد. نباید اجازه دهیم مردم و نهادهای بین‌المللی اعتماد خود را به گزارش‌های ما از دست دهند. ضربه به اعتماد مردم جبران‌ناپذیر است. این ادعاهای دروغ به جانیان کمک می‌کند. ما نیاز به داستانسرایی و ارائه‌ی آمار دروغ نداریم. فاجعه به قدر کافی بزرگ است. 

در طول گفتگو سعی می‌کردم آرامشم را حفظ کنم تا بلندیان به ادامه‌ی صحبت راغب شود. او از این امکان برخوردار بود که هر لحظه گفتگو را قطع کند و یا از مأموران امنیتی اجلاس بخواهد مانع کار ما شوند. فکر نمی‌کردم امکان گفتگویی ۳۵ دقیقه‌ای دست دهد به همین دلیل در حالی که با او صحبت می‌کردم سعی داشتم به مطالبی که مهم بود اشاره کنم بدون این که حساسیت او را جلب کنم. برای همین سعی می‌کردم کلماتی را به کار نبرم که باعث واکنش او شود. و همین گفتگو را سخت می‌کرد. باید به گونه‌ای رفتار می‌کردم و سخن می‌گفتم که او فکر کند یک دیالوگ معمولی بین دو نفر با نظرات متفاوت است. خوشبختانه او تا انتهای گفتگو، مرا نشناخت.   

این بی‌شرم و حیا وعده داد که «بزودی در یک بررسی جرم شناسی و کشف جعل و دستکاری در سند» به این موضوع خواهد پرداخت. «جرم شناس» فرقه و مأمور ۰۰۷ متخصص «کشف جعل و دستکاری در سند»، نمی‌دانست که ولی‌نعمت‌های او در جای دیگری بند را آب داده‌ و همین عکس را که «کارشناس» و «جرم‌شناس» زهوار در رفته مدعی است «ناشیانه توسط حاجی علوی و حاجی فلاحی» تولید شده، دو سال پیش با یک «افتضاح بی‌سابقه» چاپ کرده و همان موقع نیز بیشرمانه واقعیت را وارونه جلوه داده بودند. در واقع تلاش «مأمور ۰۰۷» و پیش کشیدن داستان «شگرد دستکاری در سند» دردی از دردهای بی‌درمان فرقه و «رهبر مرحوم» و «رئیس جمهور برگزیده»‌ی سوگواراش را درمان نمی‌کند.

امام عزیز و آگاه ما دارای بصیرت الهی بوده و از امام زمان خط و مشی‌ها را دریافت می‌كرده‌اند و البته كه ایشان به وضوح آگاه بر خطر این جانیان در بند بود و می‌دانستند كه چنانچه اینها به درك واصل نشوند تهدید بدی برای جامعه و امت حزب‌الله خواهند بود و البته كه پدر اینها كه آمریكای فاسد و امپریالیسم خونخوار باشد نتوانسته نظام مقدس جمهوری اسلامی را تغییر بدهد یا چوبی لای چرخش بگذارد اما موضوع كشته‌شدن بخشی از مردم بوده است. شما فكرش را بكنید جامعه‌ای كه هشت سال تمام در جنگی نابرابر در جبهه‌های مختلف بوده و حالا بالطبع از نفس افتاده و نیروهایش خسته‌اند و مهمات رو به پایان است، در فردای قطع نامه معروف ۵۹۸ یكهو با ستون عظیمی از این مارمولك‌ها و حشرات موذی مواجه میشود! با طوفان ملخ‌ها و سوسكها مواجه می‌شود!؟ خب؟ انتظار عقلی و سیاسی و نظامی چه حكم می‌كند؟ 

در سال ۱۳۸۵ مقاله زیر را با استفاده از آن‌چه که در جلد سوم کتاب «نه زیستن نه مرگ» خاطراتم از دوران زندان آمده است، تهیه کرده و انتشار دادم. انتشار فایل صوتی مربوط به دیدار اعضای هیأت کشتار ۶۷ با آیت‌الله منتظری و تأکید ایشان روی برنامه‌ریزی این کشتار از سال‌ها قبل، مرا واداشت تا این مقاله را دوباره انتشار دهم؛ باشد که به روایت واقعی تاریخ میهن‌مان و یکی از بیرحمانه‌‌ترین کشتارهای تاریخ معاصر کمک کند. جانیان و حامیان‌شان از «بیت‌امام» گرفته تا جعفر منتظری «دادستان کل کشور» و «صادق لاریجانی» و «موسوی بجنوردی» و ... می‌کوشند ادعاهای آیت‌الله منتظری را غیرواقعی جلوه دهند. 

«فرقه صاحب‌مرده» رجوی، در سراشیبی سقوط هر روز ابعاد جدیدی از پستی و رذالت را به نمایش می‌گذارد. این فرقه با سرقت نام «پژواک ایران» و با راه‌اندازی وبلاگ جعلی «پژواک ایران زمین»، با دست‌بردن در نوار صوتی دیدار آیت‌الله منتظری با اعضای هیأت کشتار ۶۷ و تغییر بخشی از آن، مدعی شده است که در جریان کشتار ۶۷ من به اعضای هیأت کشتار ۶۷ در مورد اعدام زندانیان «مشورت» داده‌ام. و مرا به عنوان یکی از «عاملان و دست‌اندرکاران قتل‌عام‌های دهه‌ ۶۰» معرفی کرده‌اند.

اعضای هیأت همچنین تأکید می‌کنند که حدود ۲۶ نفر را که در زمان دستگیری ۱۶، ۱۷ ساله بودند اعدام نکرده‌اند. این هم کذب محض است تا همان تاریخ افراد زیر که من غالب آن‌ها را از نزدیک می‌شناسم و با تعدادی از آن‌ها همسلول بوده‌ام، اعدام کرده بودند. این افراد در هنگام دستگیری بین ۱۵ سال تا ۱۷ سال سن داشتند.

قط بختیار شنود نمی‌شد، دستور ریاست کمیته این بود که مکالمات افراد مورد تماس ارتشبد قره‌باغی و شاهپور بختیار همه روزه قبل از ۶ بعدازظهر به دفتر ریاست ساواک ارسال شود. از بخش فنی درخواست کردم ۵ نوار خط تلفن.... (مربوط به شاهپور بختیار، قره‌باغی، کریم سنجابی، مهندس مهدی بازرگان و احمد صدر حاج‌سیدجوادی) قبل از ۱ بعد اظهر تا اطلاع ثانوی به دفتر کمیته تحویل گردد. 

آن‌چه در زیر مشاهده می‌کنید اسناد محرمانه ساواک در مورد مسعود رجوی است که هیچگاه اصالت آن توسط او و نزدیکانش زیر سؤال برده نشد. از نظر من مسعود رجوی پس از دستگیری در بازجویی‌های ساواک از خود ضعف و سستی نشان داده بود.

تصور کنید اسناد زیر یا بسیار سست‌تر و ضعیف‌تر از آن‌ها علیه یکی از چهره‌های مخالف مسعود رجوی انتشار یافته بود آیا او و نزدیکانش آبرو برای او باقی می گذاشتند؟ آیا به او فرصت دفاع از خود می دادند؟ آیا توضیحات او را می پذیرفتند؟ 

آقای همنشین بهار اگر هم و غم خودشان را صرف امر دیگری می‌کردند و انگیزه‌شان صرفاً کشف حقیقت بود، با کمی صبر و تأمل و پرس و جو متوجه می‌شدند که ساختمان وزارت اقتصاد و دارایی از زمان رضا شاه واقع در توپخانه خیابان باب همایون است و آنچه مجاور خیابان بهبودی و در خیابان آیزنهاور [آزادی فعلی] قرار دارد ساختمان بیست طبقه وزارت کار  است هرکس که از محل گذر کرده باشد حتماً پارکنیگ آن را دیده است.

در سال‌های اخیر با توجه به سیر قهقرایی که جمهوری اسلامی طی کرده و فاجعه‌ای که کشور از سر گذرانده هستند کسانی که بدون توجه به مختصات «اسلام سیاسی» و پتانسیل مخرب و ویرانگر آن از سر استیصال یا خوش‌خیالی تبلیغ می‌کنند چنانچه بهشتی زنده می‌ماند با توجه به «عقلانیت» و «درایتی» که داشت، جمهوری اسلامی مسیری دیگری را می‌رفت و چه بسا کشور روی آرامش می‌دید. طبیعی است هیچ‌کس با قاطعیت نمی‌تواند بگوید اگر او زنده می‌‌ماند چه اتفاقاتی می‌افتاد ، اما بررسی زندگی سیاسی بهشتی و میراثی که از خود به جا گذاشت به ما در این ارزیابی و صحت و سقم ادعاهای مطرح شده کمک می‌کند.

نوشته‌ای که از تیتر آن معلوم است با فردی که از سلامت روانی برخوردار باشد روبرو نیستیم. او که روح «امام زمان» درش حلول کرده و به «غیبت صغری رفته» و تنها «نواب خاص» نائل به زیارتش می‌شوند و پیام‌های احتمالی وی را به مشتاقان می‌رسانند، در این نوشته فرهنگ ناب خود را نیز به نمایش می‌گذارد. اشرف دهقانی نه «چریک» است و نه «فدایی خلق» که هریک معانی و مفاهیم خاص خود را دارند اما تا بخواهید لاف در غربت می‌زند و خود را یگانه «چریک» عالم فرض می‌کند. در لینک زیر به صورت اجمالی به ادعاهای او پاسخ دادم. 

پس از انتشار یک سلسله گفتگوی من با آقای پرویز معتمد مسئول تیم‌های تعقیب و مراقبت ساواک، مهدی سامع در یک فرار به جلو به اشاره‌ی مسعود رجوی و «بیت رهبری» در اورسورواز، پا به میدان نهاد تا بلکه افتضاحات صورت گرفته را جمع و جور کند. او که پیشتر ۵ ملاقات با آقای پرویز معتمد در کافه‌های پاریس داشت و ایشان را به صرف قهوه دعوت می‌کرد و می‌کوشید او را به دیدار محسن رضایی یکی از مسئولان «بیت رهبری» مغلوب در اورسورواز ببرد، یکباره خواب نما شده و در مقاله‌ی شریرانه‌ای که در سایت‌های مجاهدین و سایت خودش انتشار یافت و توسط دلدادگان «ارتجاع مغلوب» در تلگرام و فضای مجازی انتشار یافت، مدعی کشف «جعلیات ساواکی و ساوامایی (معتمد – مصداقی) شد. 

کامران دانشجو شخصاً از انواع مشروبات الکلی برندهای مشهور جهانی استفاده می‌کند. در مواردی که اطلاع دارم وی هنگام برقراری رابطه‌ی جنسی به تمسخر آیات قرآن و مهم‌ترین شعارهای اسلامی مانند «لا اله الا الله»، و ... می‌پرداخت و به جای «الله»، معبود خود را «چیز» دیگری که شرم مانع توصیف آن است، معرفی می‌کرد و مستانه همراه با موزیک می‌رقصید و همچون چهارپایان راه می‌رفت و ...این «سرباز نظام» که «ولی فقیه مسلمین جهان»، ضمن «خدا قوت گویی» به او، ویژگی‌اش را «کار بی‌وقفه و خودداری از آسودگی و استراحت» می‌نامد، هنگام لذت‌جویی جنسی، به تمسخر «شهدا»ی جنگ ایران و عراق و «سادات» و «بهشت» و ... پرداخته و به همراه رفتار عجیب و مشمئز‌کننده‌اش، جملات و کلمات رکیک و شنیعی بر زبان می‌آورد.

نوشته‌ای که از تیتر آن معلوم است با فردی که از سلامت روانی برخوردار باشد روبرو نیستیم. او که روح «امام زمان» درش حلول کرده و به «غیبت صغری رفته» و تنها «نواب خاص» نائل به زیارتش می‌شوند و پیام‌های احتمالی وی را به مشتاقان می‌رسانند، در این نوشته فرهنگ ناب خود را نیز به نمایش می‌گذارد. اشرف دهقانی نه «چریک» است و نه «فدایی خلق» که هریک معانی خاص خود را دارند اما تا بخواهید لاف در غربت می‌زند و خود را یگانه «چریک» عالم فرض می‌کند. در لینک زیر به صورت اجمالی به ادعاهای او پاسخ دادم.

نه به جای آن که با آقای ثابتی تماس بگیرم با «س – ج»  یکی از معاونت‌های اداره کل سوم تماس گرفتم. او در زمان یاد شده در یکی از دانشکده‌های مهم نظامی آمریکا تدریس می‌کرد. او یک نظامی خوب بود. جزو بهترین‌ها بود اما اطلاعاتی نبود. می‌خواستم سر از داستان در بیاورم و ببینم تا کجا پیش می‌روند و موضوع چقدر جدی است.

بی‌مناسبت ندیدم به منظور روشن شدن بخشی از تاریخ میهن‌مان، اشاره‌ی دوباره‌‌ای داشته باشم به نامه‌‌نگاری آقای خسرو شاکری دبیر کنفدراسیون جهانی محصلین با مصطفی خمینی. این که فعالان چپ ایران چه نکته‌‌ی مثبتی در خمینی‌ها دیده بودند هنوز بر من معلوم نیست. امیدوارم خودشان در این رابطه توضیح دهند. اگر هریک از ما مسئولت اشتباهات تاریخی خود را نپذیریم عملاً نمی‌توانیم آینده درستی را هم رقم بزنیم.

از نظر من خود مهدی سامع هم ارزش چندانی برای پرداختن ندارد، چه برسد به امیر ابراهیمی یکی از مسئولان «سازمان» چند نفره‌اش، که در دنیای وانفسای «اپوزیسیون» مزه‌پران هم شده است. اما برای پی‌بردن به افلاس «سازمان»‌ی که مسعود رجوی می‌کوشد آن را به عنوان وارث «چریک‌های فدایی خلق» و جاودانه‌هایی چون مسعود احمد زاده، امیر پرویز پویان، عباس مفتاحی، حمید اشرف و ... قالب کند، لازم می‌بینم توضیح کوتاهی بدهم.

افلاس مسعود رجوی و مدیحه‌سرایان او اینجاست که مجبور می‌شوند برای عرض اندام و ابراز وجود به «سرقت ادبی» از خاطرات کسی روی ‌آورند که او را خیره‌سرانه و بیشرمانه «تواب تشنبه به خون» می‌نامند. (۲) ملاحظه کنید چگونه خاطرات شخصی من و شوخی‌ام با حسین فیض‌آبادی و ماجرایی که پس از آن به وجود آمد را به سرقت می‌برند. اعتراض من نه به خاطر حذف نام خودم، بلکه روشنگری در مورد فرهنگ زشت و ناپسند رهبری مجاهدین است که تا پایین ترین لایه‌های این سازمان اشاعه پیدا کرده است.

برای روشن شدن چگونگی به تور افتادن حمید اشرف و جنگ و گریز مداوم ساواک با او، به گفتگو با پرویز معتمد پراختم که از نزدیک در جریان تعقیب و مراقبت از حمید اشرف طی سال‌های ۵۴ و ۵۵ بوده است. خواننده این گفتگو می‌تواند از دریچه‌ای دیگر به موضوع بنگرد. موارد مطرح شده را رد یا تأیید کند. برای من مهم طرح موضوعات و شنیدن روایت از سمتی دیگر است. چه بسا در رسیدن به واقعیت به ما کمک کند. هدف من در این گفتگو شنیدن روایت بود و نمی‌خواستم در مورد مسائلی که راوی مایل به گفتگو در مورد آن‌ها نبود اصرار کنم و یا به چند و چون در مورد مسائل بپردازم. بیشتر شنونده بودم. 

پنهان‌کاری و تلاش برای آگاه نشدن مردم شیوه‌ی مورد پذیرش جهان مدرن و پیشرفته نیست. آیا عجیب نیست اینترپل می‌داند فرد دستگیر شده چه کسی است، مجاهدین سیر تا پیاز را در مورد او می‌دانند، رژیم جزئیات توطئه را برنامه ریزی کرده و در این وسط فقط مردم ایران اطلاعی ندارند! آیا هم مجاهدین و هم رژیم مردم را «نامحرم» نمی‌شناسند؟ چه دلیل امنیتی یا حقوقی، رژیم و مجاهدین برای عدم انتشار نام فرد دستگیر شده و دلایل آن دارند؟

درک نفرتی که پشت صفات به کار برده شده از سوی یک تواب تیرخلاص زن دهه‌ی ۶۰ نهفته کار سختی نیست. چه نیازی است این همه دشنام علیه یک زندانی رنج‌دیده نوشته شود. داوری در مورد این که چه کسی «مشنگ»‌و «عقب‌افتاده» و «شوت»‌ است به عقل و فهم زیادی احتیاج ندارد. درزی آنقدر شعور ندارد که بفهمد «سیکوپات» فحش و ناسزا نیست. نوعی بیماری است که باید آن را فهمید و درک کرد. از آن برای دشنام دادن استفاده نمی‌کنند.

به اطلاع این «کارگر سابق» که در دهه‌ی ۶۰ «با اسم دیگرى در چند کارخانه مشغول به کار بوده» و  مسئولان «بابصیرت» مجاهدین که هر از چندی به امثال این «کارگر سابق» و «دکتر فعلی» دستور کار برای نوشتن می‌دهند می‌رسانم که روز اول ماه مه مطابق با ۱۱ اردیبهشت است و نه اول اردیبهشت. سعید سلطانپور روز ۲۷ فروردین ۱۳۶۰ در مراسم عروسی‌اش دستگیر و روانه اوین شد و نمی‌توانست اول ماه مه در «خیابان‌های تهران» رژه برود و «پرچم سرخ» به دست گیرد و با تکان دادن آن «شور خاصی» برانگیزد.

هرچه جلوتر می‌رویم در همه‌ی زمینه‌‌ها، سقوط «زوج رجوی» که یکی در «اورسورواز» مستقر است و دیگری در «ناکجا آباد» مخفی است، تشدید می‌شود. دست‌وپا زدن‌های آن‌ها را که همراه با تهدید و هتاکی است و گاه از مرز بی‌شرمی فراتر می‌رود از همین منظر باید نگریست. در این نوشته به منظور تنویر افکار عمومی تنها به چند مورد تلاش‌ ناشیانه‌ی «ولی فقیه» سابقاً مستقر در بغداد، در زمینه‌ی جعل خبر می‌پردازم. چرا که ممکن است در آینده این‌جا و آن جا نیروهای سیاسی و یا رسانه‌ها فریب ...

پاییز ۱۳۶۷ تازه به سالن ۲ گوهردشت منتقل شده بودیم. هوشنگ محمدرحیمی یکی از نامه‌های پر مهر سهیلا (فرنگیس) خواهر کوچکترش را که در کشتار ۶۷ جاودانه شده بود به دستم داد. تاریخ نامه برمی‌گشت به تیرماه ۱۳۶۶. آن روزها کمتر چنین نامه‌هایی را به دست زندانی می‌رساندند. اما ظاهراً چون هم عباس و هم سهیلا زندانی و هر دو در گوهردشت اسیر بودند نامه پنج خطی را داده بودند. شاید هم از دست‌شان در رفته بود و آن را درست و حسابی نخوانده بودند.نامه خطاب به عباس برادر بزرگتر سهیلا بود. پس از اعدام سهیلا و مهری...

در پاییز ۱۳۶۷ در روزهایی که مردم میهن‌مان از کشتار وسیع زندانیان در زندان‌ها آگاه می‌شدند و خانواده‌ها خبر اعدام فرزندانشان را از قاتلان دریافت می‌کردند، فاجعه‌‌ی دیگری هم رخ داد که راز آن در هیاهوی کشتار زندانیان سیاسی و پنهانکاری عامدانه‌ی رهبری مجاهدین از پرده بیرون نیفتاد. در اواخر آبان و اوایل آذر ۶۷ بود که شبکه‌ی نفوذی‌های مجاهدین در رژیم، توسط وزارت اطلاعات دستگیر شدند. خبر آن، سال بعد ...

دیوار توالت۲ از همه‌ی توالت‌ها کوتاهتر بود و مزیت آن در این بود که زیر درش بسته بود و از بیرون، داخل توالت پیدا نبود. در حالی که بقیه‌ی توالت‌ها قسمت پایینی درشان باز بود و از آن جایی که داخل توالت پیدا بود، کسی نمی‌توانست خود را در آن‌ها دار بزند. فیروز با بستن یک سر طناب به لوله‌ی کوتاه سیفون توالت و گره‌زدن آن به دور گردن و زانوی چپ‌اش، دو دست خود را روی دیوار‌های اطراف توالت قرار داده و روی یک پا به هوا پریده بود و با تمام قوا، در حالی که پای بسته‌اش را روی هوا گرفته بود، روی آن پای دیگرش نشسته بود. این حرکت باعث فشار آوردن به گردنش شده و دست و پا زدن‌های بعدی نیز باعث انتقال هرچه بیشتر فشار پای بسته‌اش روی گردنش شده و سرانجام به خفه شدنش کمک کرده بود...

در شعر نصیر می‌شود بازتاب احساس زندانیان به هنگام سربرآوردن دیوار یأس در چشم‌انداز پس از کشتار تابستان ۶۷ را دید. همچنین رفت‌وبازگشت‌ها و پرسه‌ زدن‌های مدام شاعر میان دغدغه‌ها و اندوه‌ بی‌پایان، و دلداری دادن به خویش و هم‌بندان و راهی به امید جستن؛ در این اشعار موج می‌زند.  لحن او در این شعرها گاهی پچپچه‌وار است و گاهی انگاری نهیبی به خود و دوستان در زنجیرش می‌زند.

انتخاب سید ابراهیم رئیسی به ریاست بارگاه «امام رضا» که در تبلیغات شیعی معروف به «ضامن آهو» است به اندازه کافی گویا و روشنگر است. خامنه ای انتخاب های گوناگونی داشت اما یکی از بدنام ترین و بزرگترین جنایتکاران 4 دهه گذشته را به تولیت این «آستان» برمی گزیند که با هر تفسیری روی یزید بن معاویه را سپید کرده و برخلاف او به «اسیر کشی» پرداخت.

در تاریخ 18/3/93 به دعوت آقای صلواتی به اتفاق وکلای محترمم به شعبه 15 دادگاه انقلاب مراجعه کردم . در کمال ناباوری و حیرت شاهد درخواستی از سوی آقای صلواتی شدم که دلیل اصلی نگارش این نامه است. آقای صلواتی در حضور وکلای من اعلام داشتند که “نظر من حبس است اما پیشنهاد می کنم شما بروید و با کارشناسان وزارت اطلاعات مذاکره کنید.” و ادامه دادند “مگر مسئله شما این نیست که بروید فرانسه و فرزندانتان را ببینید و قلبتان را مداوا کنید.” بی تردید می دانستم که آنچه از من خواهند خواست، خلاف عقیده من خواهد بود. همانجا به وکیلم گفتم برای خودفروشی زمان برای من پیرمرد 74 ساله و بعد از آنچه بر من تا کنون روا داشتند، بسیار دیر هنگام است و بی فوت وقت پاسخ دادم “هرگز،هرگز.”

رضا رشیدی که بیانیه زندانیان سیاسی در گرامیداشت یاد عباس محمدرحیمی را امضا کرده‌است، یکی از قدیمی‌ترین زندانیان سیاسی پس از انقلاب ضد سلطنتی و جان به در بردگان کشتار ۶۷ است. او در سال ۵۹ دستگیر و پس از تحمل یک سال زندان پیش از ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ آزاد شد و سپس دوباره دستگیر و پس از کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۷ آزاد شد. رضا رشیدی عضو کمیته مرکزی حزب کمونیست کارگری ایران است . او یکی از دوستان عباس بود که در دوران بیماری عباس نیز بارها از او در بیمارستان عیادت کرد. رضا رشیدی که امروز مسعود رجوی با توسل به یک تشابه اسمی امضای بیانیه زندانیان سیاسی توسط او را منکر می‌شود و آن‌چه شایسته خودش است به دیگران نسبت می دهد تنها بیانیه زندانیان سیاسی را امضا نکرده است. او پیشتر دو یادداشت در ارتباط با عباس نوشته بود.

در این نوشته قصد تفسیر شعر و نگاه نصیر نصیری را ندارم بلکه می‌کوشم خوانندگان را با فضای ذهنی نصیر آشنا کنم.او معتقد بود شعر بایستی ساده باشد و به راحتی با مخاطب ارتباط برقرار کند. در شعر او عمیق‌ترین مفاهیم در ساده‌ترین کلمات بیان می‌شوند.درک عمیق زیبا نیست/ آن‌چه می‌شنوی / بانگ هنگ هماهنگ آهنگی‌ست / که به وسعت گوش‌های تو می‌رسد/ و در بی زمانی می‌میرد/ در تشریح زیبایی شاپرک‌ها/ به کرم کوچک حقیری می‌رسیم / و در ترکیب قله‌ها/ غبارهایی بی‌سخن کنار هم نشسته‌اند.

نیمه شب سپهر با محبت و اعتماد به نفسی شگرف همچون مادری که کودکش را می شوید روی تخت بیمارستان تن اش را پیش از آن که به سردخانه برده شود شست. پرستار بخش به احترام در حالی که قطرات اشک در چشمانش موج می زد به احترام گوشه ای ایستاده بود.برای توصیف عباس کافیست بگویم:«به تیزی تیغ و آرامی کبوتر بود/با ما و ماه/با سپیده و آه نسبت داشت/واشکش را می شد مثل آب یک چاه نوشید»

در طول یک ماه گذشته دستگاه «جنگ سیاسی» جماعت رجوی که همچون «ارتش سایبری بسیج» سپاه پاسداران عمل می کند و هدایت آن با مهدی ابریشم چی، محسن رضایی، محمدعلی توحیدی، قاسم جابرزاده، محمود ائمی، محمود احمدی، محمد اقبال و ... » است، تنها گذشته ی درخشان، مواضع سیاسی، و شخصیت انسانی عباس محمدرحیمی را زیر سوال نبرده است، آن ها کارزار کثیفی را هم علیه بیماری عباس محمدرحیمی راه اندازی کرده اند. ..

مسعود رجوی که همچنان می کوشد پرده بر سیاهکاری هایش بیافکند توجه نداشت که عباس محمدرحیمی به یکی از سرشناس ترین خانواده های مبارز ایران تعلق دارد و خود یکی از شناخته ترین زندانیان سیاسی دهه 60 ایران است و درافتادن با او و فرزندش که از کودکی رنج های بسیاری را متحمل شده بهای سنگینی را می طلبد. اما دلم به غارت رفته ست/با آن کبوتران که پریدند/با آن کبوتران که دریغا هرگز به خانه باز نگشتند.

آماج حمله قرار دادن خانواده شریف محمدرحیمی که دو دختر و دو پسر و یک نوه شان توسط جوخه های اعدام رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی به خاک افتادند زیرپا گذاشتن ابتدایی ترین اصول انسانی و اخلاقی است. 
خنجر خیانت مسعود و مریم رجوی در حالی بر پهلوی «مادر صونا» فرود می آید که او بربالین عباس مرگ فرزند برومندش را به انتظار نشسته است.